Help! Ik word grijs
Net zoals dat ik nog precies weet waar ik was en wat ik deed toen Pim Fortuyn werd neergeschoten (bij mijn ouders, die die dag 25 jaar getrouwd waren) of de Twin Towers instortten (stage bij Vrouwonline.nl), weet ik ook nog precies wanneer ik voor het eerst werd geconfronteerd met mijn (jaja, ik ben 27) grijze haren.
Zoals de meeste inmiddels weten is mijn schoonzusje kapster. Best handig en aangenaam, over het algemeen. Ze is ook erg eerlijk en dat kan soms confronterend zijn. “Ga je zo naar een bruiloft? Je haar is hartstikke droog!” Enige voordeel is dat ze me dan wel meesleept naar de badkamer en dat ik vervolgens straal omdat mijn haar zo geweldig zit.
Eerder dit jaar straalde ik even wat minder… Tijdens de verjaardag van mijn schoonvader stond mijn schoonzusje op. Ze liep langs mij, terwijl ik nog van de zon zat te genieten in een tuinstoel. Perfect zicht op mijn kruin! Ik voelde wat vingers aan mijn haar zitten en hoorde haar ontstelt zeggen: “Lau, je wordt grijs!” Gelukkig was het op mijn kruin en kon ik het zelf niet zien. En ach, het waren maar een paar haren. Én: ik ben vrouw, dus kleuren die hap. Wat ik toch al deed…
December 2008. Knus in een hyper-de-luxe hotel in Parijs. Ik heb mijn haar gewassen en geföhnd, maar helaas weer last van roos. Ik vraag aan Ferry of het heel erg is, want dan moet ik die anti-roos-shampoo maar weer uit de kast trekken. Ik krijg geen antwoord over mijn roos, maar hoor alleen maar dat ik wel erg grijs word. Stiekem vind ik het toch niet leuk…
Ik kijk op mijn horloge, zaterdagmorgen. Schoonzusje is in de kapsalon. Ik sms en tien minuten later heb ik een afspraak staan voor 20 december. Weg met die grijze haren, die horen niet als je 27 bent!
