Ongewenst meeluisteren

Als aagje – een nieuwsgierige wel te verstaan – heb ik niets tegen bellende mensen in de trein. Het zijn vaak erg interessante gesprekken (zeker omdat je maar de helft hoort en de rest er zelf bij kan verzinnen). En ook de gesprekken tussen twee mede-treiners kan fascinerend zijn. Maar soms worden er gesprekken gevoerd die je liever niet wilt horen…

Station Lelylaan, drie matties stappen in. De, zoals later blijkt, meest spraakzame van het spel steekt meteen van wal. Ik heb mijn muziek aan, en vang vlagen op. Mijn muziek gaat wat zachter, dat is dat aagje in me. Hij vertelt over zijn chickies. Niet 1, 2 of 3, maar de een na de ander…

Eerst denk ik nog dat ‘ie misschien van afwisseling houdt, maar al snel blijkt dat hij geen enkel respect heeft voor vrouwen. Hij vertelt hoe hij samen met zijn andere matties een meisje meenam naar het strand. Hij (zijn woorden) werkt haar af en roept zijn vrienden, hun beurt. Ook hoor ik hier en daar wat vlagen als “Die chick had ik doodgescheurd daar binnen”. Als ik dan ook nog hoor dat hij die meiden dumpt langs de snelweg, ze op de vluchtstrook uit de auto zet, ben ik er klaar mee…

Maar van de stoere jongen veranderd hij in een mopperende jongen. Een meisje bleef hem stalken en toen is zijn vriendin erachter gekomen. Verbolgen was ‘ie! Ik was alleen maar verbijsterd en ze moeten hebben gezien dat mijn mond open hing. En die vriendin bleef dus bij hem, want hij had zich goed ingeslijmd. *kots*

Gelukkig waren we inmiddels op Amsterdam Centraal en stapten ze uit. Meer had ik ook niet hoeven horen. Dit was al misselijkmakend genoeg. Mag ik de volgende keer gewoon weer een ruziënd stel in de trein? Een stuk vermakelijker.