Het kwaad dat antibiotica heet
Afgelopen vrijdag zat ik bij de huisarts: een verwijzing naar het ziekenhuis voor een bloedtest. Een afspraak die me weer even meenam naar 2003. Het jaar dat ik van onderzoek naar onderzoek ging, met uiteindelijk één duidelijke dader: antibiotica.
Dat antibiotica gif is, is algemeen bekend. Immers, het roeit hardnekkige bacteriën in je lichaam uit. Maar goed, wat moet dat moet. Dus toen ik vier keer naar de kaakchirurg was, kreeg ik (wegens ontstekingsgevaar) vier keer een antibioticakuur. Want dat was nodig, aldus de kaakchirurg. En toen ik twee keer voorhoofdsholte-ontsteking had, was het ook nodig. Evenals die keer dat ik speekselklierontsteking had.
Ja, ik heb het niet bedacht, die naam. Maar kan je vertellen dat het verschrikkelijk is: van het een op het andere moment worden je klieren stijf en twee uur later kan je niet eens meer een vork in je mond stoppen. Oh, wat ben je dan blij met je antibioticakuur! Tot slot werd ik nog gebeten door een hond, en honden en handen is funest voor ontsteking, dus dat was nummer 8. In anderhalf jaar tijd!
Nog geen jaar later, zomer 2003. Ik was veel moe, en ik werd snel duizelig bij het stofzuigen. ‘s Avonds om 20.00 uur viel ik in slaap op de bank. Maar ja, ik voelde me verder goed, dus er gingen geen alarmbellen rinkelen, ik zou vast gewoon te weinig slaap hebben. Tot ik die zomer ernstig last kreeg van darmklachten. Een grijs randje op onze eerste gezamenlijke vakantie, want na het avondeten wilde ik niet nog over de boulevard lopen. Ik wilde veilig bij een toilet in de buurt zijn…
Duidelijk: nu moest er actie worden ondernomen. En dus op naar de internist (na verwijzing huisarts). Fijne inwendige onderzoeken volgden, want ja, er zit Crohn in de familie. Onderzoeken die je jezelf liever wilt besparen, maar die wel dingen kunnen bevestigen of uitsluiten. Er werd veel uitgesloten, maar er werd niets bevestigd. Ja, een B12 tekort. Maar dat was logisch: door mijn darmproblemen kon ik die vitamines niet meer opnemen. Dus kreeg ik fijne spuiten, dan kwam het rechtstreeks in mijn bloed.
Als laatste wanhoopsgreep ging ik daarom naar de homeopaat. Niet dat ik er in geloofde… Inmiddels wel overigens! Ze wees mij op mijn antibioticagebruik. Stom, had ik dat zelf niet kunnen bedenken? En ik kreeg pro-biotica en weet ik veel wat voor pilletjes. Maar het werkte!
In de jaren die volgden heb ik slechte periodes gehad. Ook ik heb wel eens stress en ook mijn lichaam werkt wel eens niet 100% en dan pakt hij mijn zwakke plek. Maar met voedingssupplementen kan ik veel en ook rood vlees laten staan werkt. Maar toch, als ik die antibioticakuren niet had gehad…
Toch voelde ik me de laatste tijd weer meer futloos en moe. Vitaminetekort allicht? En dus was het tijd voor een algehele check-up (ook even voor mijn cholesterol, familiekwaaltje). Allicht is het niets, maar dan sluit ik weer dingen uit. En tegelijkertijd was dit een goede aanleiding jullie even te waarschuwen voor het kwaad dat antibiotica heet…
Hoi! Ik heb pas geleden (vorige week) je blog ontdekt en vind ‘m zo leuk dat ik lekker je hele archief aan het doorspitten ben 😉
Ik ben alleen een beetje geschrokken van deze blog! Ik heb namelijk op mijn 14/15e anderhalf jaar lang antibiotica geslikt (vanwege een hele ernstige vorm van acne). Ik ben nu 20 en ik herken jouw klachten, het is eigenlijk alsof je mijn klachten hebt verwoord. Ik ben nu al bijna 2 maand lang verschrikkelijk moe, duizelig en licht in mijn hoofd, misselijk en inderdaad last van mijn darmen. Ik ben ook naar de dokter geweest en ben wezen bloedprikken. De uitslag was dat er wel afwijkende waarden waren gevonden, maar de dokter vermoed dat ik herstellende van een virus ben!
Nu na dit logje te hebben gelezen, twijfel ik heel erg. Mijn vraag is dus aan jou, zou het door de antibiotica kunnen komen? (want er zit een aantal jaren tussen)
Groetjes Angela
En sorry voor het giga verhaal 😉
Hoi Angela,
Allereerst welkom! Leuk dat je mijn hele archief aan het doorspitten bent, maar dit is nog niet eens mijn hele archief. Ben onlangs over gegaan op WordPress en ben nu nog oude blogposts (maart t/m sept 2008) aan het overzetten. Duurt nog even! 😉
Ik ben natuurlijk geen dokter en zelfs de dokter heeft dit niet bij mij bevestigd. Ik ben op advies van vriend en schoonmoeder toen naar de homeopaat gegaan, hoewel ik er niet in geloofde. Dat hielp dus wel! En dat was dus een soort probiotica.
De antibiotica heeft zijn invloed gehad op mijn darmen en daardoor neem ik bijv. vitamine B12 slecht op. Daar krijg ik nu ook weer prikken voor, want die worden direct in je bloed opgenomen. Ik heb nog steeds een enorm slechte weerstand, pik elk griepje op (zoals nu de verkoudheidsgriep), maar ik durf ‘s ochtends weer in de trein en heb steeds minder last van mijn darmen. Dus ik ben best tevreden.
Probeer eens een homeopaat en leg dit verhaal voor. Misschien is dat een idee?
Gr Laura