Bruisend Brussel? Nee, warm Brussel!

Hoewel die onromantische vent van mij niets heeft met 25 juni (in de zin van: “Ja, het was ooit de dag dat we samen kwamen, maar is dan die dag zoooo belangrijk?”) zorg ik er wel voor dat we elk jaar wat leuks gaan doen. Vorig jaar zaten we bij toeval in Zweden, nu togen wij naar Brussel.

Had ik eerder geweten wat voor weer het dit weekend zou zijn, dan had ik het denk ik niet geboekt. Hitte, steden en wij: dat gaat niet echt samen. Zo vluchtten we eerder al – getergd door ruim 30 graden – weg uit Stockholm. Maar geboekt is geboekt en dan zouden we maar in de parken gaan zonnen, en zuipen op terrasjes. Hoewel ik niet van alcohol houd…

Ik zei het al: hitte en wij gaan niet goed samen. Beiden raken we dan geïrriteerd, om kleine dingen en om elkaar. En dat begon goed in Brussel. We parkeerden voor de deur, te vroeg om in te checken. Maar goed, dump je bagage, zet je auto in de garage van het hotel en trek de stad in. Goed plan toch? Maar dit wat ze noemen een ****-hotel dwarsboomde deze plannen met een simpele zin: “Onze parkeergarage is het weekend volgeboekt.” Bleek je van tevoren te moeten reserveren. Op straat parkeren kon wel. Voor max. drie uur en dan moest je weer terugkomen om munten bij te gooien. Geen optie dus! Een andere optie was in de drukke stad een van de parkeergarages op te zoeken, weliswaar 15 minuten lopen van het hotel. Maar het leek de meest logische. Waar het niet dat alle parkeergarages zaterdag en zondag dicht waren, dus hoe kwamen we dan ooit weer terug? Na vier parkeergarages af te hebben gereden in een veels te drukke stad – “Het lijkt wel LA”, zei de man – besloot ik het hotel te bellen. Ik kreeg een andere dame aan de lijn dan die ik eerder had gesproken: “Maar mevrouw, u hoeft hier maar tot vrijdag 18.00 uur te betalen, het weekend is gratis.” Uiteindelijk waren we op straat € 6,- kwijt voor het hele weekend. De garage van het hotel had ons € 40,- gekost. Dat was een gratis lunch!

Omdat het inmiddels 16.00 uur was en de menukaart bij het hotel er erg appetijtelijk uit zag, besloten we niet richting het centrum te gaan met de metro, maar te wandelen naar het nabijgelegen Jubelpark en daarna te eten in het hotel. Ferry besloot in de strandstoelen – die daar stonden voor de parkliefhebbers – in slaap te vallen en ik keek naar spelende kinderen, voetballende jongens en fotograferende Japanners. Tegen de tijd dat de eerste miezerregen kwam, besloten we ons op te frissen in het hotel en te gaan eten.

De kaart zag er verrukkelijk uit, het eten was het ook. De ober was een beetje suf en wist het met slechts drie bezette tafels al voor elkaar te krijgen ons bord bij de buurman neer te zetten. Maar dat deed niets af aan de smaak. En de miezerregen was als sneeuw voor de zon verdwenen en dus zaten we tot een uur of tien buiten in de zon. Na het eten besloot Ferry af te sluiten met een bad, terwijl ik in een diep coma raakte. En vervolgens vanaf o4.30 uur wakker te liggen.

Zaterdag was de dag dat we de stad zouden verkennen. Maar ook de dag dat het daar veel te warm voor was. Even winkelen ging nog net. Zo kocht ik een reisboek over een bestemming waar ik allicht over zeven dagen heen vlieg, maar daar over later meer. Ik kocht een stoer shirt met Tom & Jerry. Rituals had weer een goede klant aan ons. En ik kocht leuke sandaaltjes bij Sasha. Om af te sluiten op een terrasje aan de Grote Markt, waar je ‘slechts’ € 8,- voor een tosti betaalde. En dan geen sjieke, maar gewoon eentje met kaas.

Toen de buikjes gevuld waren – en niet met liters bier zoals bij de luidruchtige Engelsen naast ons – besloten we langs het meest teleurstellende monument ter wereld te lopen. Juist, Manneken Pis. En inderdaad, die is teleurstellend. Hij had een achterlijk pakje aan en was kleiner dan klein. Manneken Pis is duidelijk niet voor Brussel wat de Eiffeltoren voor Parijs is. Maar goed, ik heb hem in elk geval gezien. Via een omweg – om toch nog wat van de stad te zien – liepen we naar Centraal Station voor de metro richting het hotel. Een late middag siësta, ik ben er dol op. Beiden knockout overigens, zal de hitte ons geveld hebben? Net zoals hij mij tegenhield om veel te fotograferen. Ik had werkelijk nog geen 20 foto’s gemaakt. Watskubeurt?

‘s Avonds – eenmaal weer wat energie in ons lijf – aten we heerlijke lam en zacht mals kalfsvlees onder het genot van een wijntje en voor deze non-alcoholist still water. De zon scheen heerlijk op het terras en we voerden lange gesprekken. Af en toe sneakte ik naar de tv, om de stand tussen Ghana en de VS te bekijken. Maar verder houd ik niet van voetbal hoor… ‘s Nachts lagen we wakker van de warmte en het veels te kleine bed (we zijn nu eenmaal 1.80 meter breed gewend. Gelukkig wisten we dat ons ‘s ochtends een goed ontbijt – met weliswaar slootwaterkoffie – te wachten stond.

En toen was het zondag. De hele dag in de stad slenteren bij een temperatuur van meer dan 30 graden? Musea bezoeken met dat weer? Neuh! Winkelen? Neuh! Al was het alleen maar omdat het geen koopzondag was. Nee, dan maar lekker naar huis. Nothing beats home!