Favourite Friday #2: reisverhalen

Nog een paar weken en dan maken we de rondreis van ons leven. Mijn goede voornemen is om er – in tegenstelling tot vorig jaar toen we in Florida zaten – veel over te bloggen. Als de wifi mee zit…

Om je alvast in de reissfeer te brengen, neem ik je op deze Favourite Friday mee langs mijn eerdere reisverhalen. Wat nog best een lastige taak is, want door mijn werk bij Vakantie.nl ben ik in 2008 t/m 2010 regelmatig op persreis gegaan. In willekeurige volgorde dan maar. En een selectie van acht willekeurige, omdat vijf echt te moeilijk was met 35 (!) pagina’s vol reisblogs. Dan hebben de nieuwe reizigers – welkom nieuwe lezers sinds ik weer leven in mijn blog heb geblazen – in elk geval een idee wat ze kunnen verwachten als ik in Zuid-Afrika zit.

1. In een achteraf straatje
Ik lig in een donker kamertje, in een achteraf straatje. Met alleen het geluid van de airco, op een dun matje. Met een ziekenhuisblouse en een veel te wijde broek aan.
Lees verder…

2. Hoe ik het elke keer weer vergeet…
Daar sta ik dan aan gate C6. Een knoop in mijn maag, klamme handjes. Vrolijk vertrokken vanuit huis en nu breekt het zweet me uit. Vliegangst! Voor Ferry start de vakantie zodra hij de voordeur op slot draait, voor mij ligt dat even anders. Ik moet eerst nog de vlucht ‘overleven’.
Lees verder…

3. Idyllisch Büyükada
Rond 11.30 uur zijn we bij de haven, om de boot te pakken richting de Prinseneilanden. Het ziet er zwart van de mensen. Niet zo gek: het is zondag en ook de locals vertoeven dan graag buiten de stad. We gaan dan ook keurig in de rij staan om een kaartje te kopen…
Lees verder…

4. Held op sokken in het oneindige
Met die grote mond zegt dit kleine meisje veel, maar als het er op aan komt ben ik stiekem een held op sokken. Menig drempel moest ik tijdens (pers)reizen overstappen. ‘U bent zich er van bewust dat deze activiteit gevaren met zich meebrengt’, ‘U doet uit vrije wil mee aan deze activiteit’, ‘De organisatie is niet verantwoordelijk voor welke vorm van schade ook’. Daar krijg ik dus de kriebels van…
Lees verder…

5. Vreemdeling aan boord
“Fer”, fluister ik slaapdronken, “Er lopen mensen op het dek”. Ik spits mijn oren. Hoor ik het nu goed, of is het bij de buren? Nee, de boot beweegt licht. Het is bij ons. “Fer, word eens wakker”, fluister ik met mijn hart in mijn keel.
Lees verder…

6. Kriebels
Als ik collega’s/vrienden/kennissen hoor praten over hun reizen naar Turkije/Egypte inclusief all inclusieve resorts en dagen vol luieren aan het zwembad dan krijg ik de kriebels. Niet omdat ik ook zo graag wil, nee, omdat het mij een drama lijkt. Na ja, drama is misschien overdreven, maar ik zou het niet zo snel (meer) doen…
Lees verder >>

7. Breekmoment in Suriname
Als je zo ver weg bent van thuis, je dagen helemaal gevuld zijn, je last hebt van vermoeidheid, je op pad bent met vreemden en het even niet mee zit, dan kan het zijn dat het allemaal teveel is. En als emotioneel kippetje als ik, is het dan niet raar dat je even in janken uitbarst. Daar zat ik dan op de houten vloer van mijn lodge, met mijn rug tegen de muur. Dikke tranen over mijn wangen.
Lees verder…

8. Geen vakantie voor Barbie-popjes
Als ik na twee dagen zo naar mijn lichaam kijk, dan moet ik constateren dat dit zeker geen vakantie voor Barbie-popjes is. Uit deze strijd vakantie kom je niet ongeschonden. De score na twee dagen als ik kijk naar mijn kostbare lichaam? Heb je even? Mijn enkel is vuurrood en er mist wat vel.
Lees verder…

Volgende week: de mannen in het leven van Laura. Ja, dat zijn er meer dan enkel Ferry!