Opruimwoede
Als je dan toch tijd over hebt, dan kun je je maar beter nuttig maken. En dus was het tijd voor een grote schoonmaak, op alle gebieden. Van huis tot social life.
Met een grote verbouwing van de benedenverdieping in het vooruitzicht – dat ik daar nog steeds niets over heb geschreven, shame on me – kamde ik afgelopen weken het hele huis uit. Het begon met het dressoir in de woonkamer. Die wordt straks een stuk kleiner, en hoewel straks pas over een maand of zes is, vond ik dat hij best nu al leeg geruimd kon worden. Tassen vol gingen er naar mijn moeder, die bij de Kringloop werkt. Omdat ik zo lekker bezig was, ging ik ook maar verder op zolder. En op de logeerkamer.
Ook oude apparatuur moest er aan geloven. Alles ging op Marktplaats. Hoewel we nog een speakerset te koop hebben (bummer, niemand kent het toffe merk Wharfdale), spaarden we bijna € 1.000,- bij elkaar voor bij onze woonkamerverbouwing. Of nee, we kochten er al een nieuwe speakerset bij. Bose deed namelijk mee aan de BTW-vrije dagen van de Mediamarkt.
Maar niet alleen het huis had ‘last’ van mijn opruimwoede. Ook online werd het tijd om orde in de chaos aan te brengen. Dagelijks bereiken 96 nieuwsbrieven mijn diverse mailboxen. Geschat dan! En dus klikte ik heel vaak op unsubscribe, om die overload aan informatie af te laten nemen. En met meer dan 600 Facebook-vrienden zie ik in mijn tijdlijn door de bomen het bos niet meer. Hoewel ik flink wat vrienden de deur wees, kon ik dit niet bij iedereen over mijn hart verkrijgen. Soms om emotionele redenen, soms vanwege persoonlijke belangen. Ik zorgde dus dat flink wat van deze vrienden niet meer in mijn tijdlijn te zien zijn voortaan.
Opgeruimd staat netjes is wat cru in het laatste geval. Maar het is wel nodig. Ik ben extreem gevoelig voor prikkels. Krijg ik er teveel dan word ik hyper, vooral te merken aan het feit dat ik dan nog sneller praat dan normaal. Nu ik thuis zit, zou je denken dat het beter gaat, want ik krijg minder prikkels. Maar niets is minder waar: doordat ik minder prikkels krijg, kan ik er ook minder goed tegen. Krijg ik dan een keer prikkels dan ontploft mijn hoofd. Wat dat precies met mij doet, is voor een buitenstaander moeilijk te begrepen. Zelfs Ferry deed er jaren over voor hij het herkende. Oh, en ik zelf overigens ook. Nu de herkenning er is, gaat het een stuk beter.
Toch ben ik blij als het 1 april is… Weer wennen aan een normale dosis prikkels, mét een opgeruimd huis. Hoe fijn!