De kamer op zijn kop

Toen Boaz onderdeel ging uitmaken van ons huishouden gezin wisten we dat er een moment zou komen dat we onze mooie houten vloer zouden moeten afschrijven. Geolied eiken gaat namelijk niet samen met slobberende beesten. Watervlekken alom!

Het is maar goed dat we niet vantevoren wisten hoeveel dit werkelijk zou zijn. Als je een waterbak in de gang zet, blijkt namelijk dat de schade niet beperkt wordt tot de gang. Meneer neemt in zijn hangwangen en dikke lippen een sloot water mee en laat vervolgens een spoor van waterdruppels achter. Om nog niet te spreken over een ander (reutjes)probleem: een pus-piemel.

Die ooit zo mooie houten vloer was dus al snel naar zijn grootje, maar het sparen vlotte niet zo snel. In elk geval niet snel genoeg voor onze wensen. We wilden dan niet enkel een nieuwe, stenen vloer, daar moest ook meteen vloerverwarming in komen. En de convectorput moest worden dichtgemaakt. En de meubels? Die waren ook wel aan vervanging toe, mede omdat de huidige niet bij de door ons zo geliefde vloeren zouden passen. Kassa dus!

Maar soms hebben nadelen voordelen. Bijvoorbeeld als je ontslagen wordt. Niet allen ging ik vanaf dat moment meer op de uitgaven letten en spaarden we meer dan ooit, ook had ik de mazzel 13 jaar in dienst te zijn én gebruik te kunnen maken van een goed sociaal plan. Een welkome bijdrage bij deze grote uitgave.

Terwijl ik dus werkloos boventallig (hoewel het wel zo voelde, ben ik geen seconde werkloos geweest) thuis zat, hadden we ruimschoots de tijd om samen op pad te gaan om er achter te komen wat onze nieuwe droominrichting zou zijn. We hadden wat wensen. Warmte & een tikkeltje industrieel. Een coosy bank & het liefst meer ruimte voor een gezellige eethoek.

Die laatste bleek mogelijk. Door de tafel 90 graden te draaien t.o.v. nu en dan voor een iets grotere eettafel te gaan. En we werden al snel verliefd, op een ovalen exemplaar. Met semi-industriële stoelen. Ook de industriële lampen waren snel gevonden & bij de bank was het liefde op het eerste gezicht.

Iets lastiger was de vloer. Houtlook, betonlook, houtlook, betonlook, houtlook, betonlook. Een middag in de woonwinkel met alle kleuren en materialen bleek de uitkomst. En bracht een verrassing: er komt een karpet. Iets wat ik geweldig vind, maar met hond…? Hoogpolige karpetten vind ik geweldig, maar dat is geen optie met Boaz. Laagpolig? Vaak goedkoop en simpel. Totdat de verkoopster ons een geweldig karpet toonde. We moesten wel even ons budget opschroeven, maar ja, dat doe je als je verliefd bent…

Het plaatje is nu dus helemaal rond, zelfs accessoires staan al op de logeerkamer. Half juli gaat ons huis op de kop. Ik kan niet wachten!

P.S. Ja, het is hier schandalig stil geweest. Een nieuwe baan vergt veel energie. En hij is zo leuk dat ik de treintijd besteed aan werken i.p.v. aan bloggen. Mijn oprechte excuses!