Keukenhof, varkensgriep & aanslag

Wat een vrolijke Koninginnedag had moeten worden, werd voor veel van ons een dag met een domper. Althans: ik zou niet meer vrolijk Koninginnedag kunnen vieren, als ik het al zou willen doen. Want je hoofd blijft toch bij Apeldoorn…

Ons plan voor de dag was niet tussen mensenmassa’s te gaan hupsen en zuipen. Nee, we zouden naar de Keukenhof gaan. Voor mij een dag om te fotograferen (met dank aan medecursist Fred, wiens camera ik tijdelijk mag lenen) en uiteindelijk natuurlijk een artikel te schrijven voor Vakantie.nl. Ferry ging mee om te filmen, kan ik er ook nog bewegend beeld bij plaatsen. Ik verheugde me er op! En toen de zon vanmorgen ook nog eens scheen, was het helemaal goed.

We waren net binnen in de Keukenhof, hadden de eerste foto’s gemaakt en toen werd Ferry gebeld. Ik maakte er uit op dat er iets was gebeurd en hoorde het woord Apeldoorn. Snel bekeek ik Twitter, want Ferry praatte nog steeds verder met Olaf. En toen las ik dat er een bus was ingereden op het publiek. WAT?   Lees verder…

Als je aan mijn camera komt…

Gisteravond 22.15 uur: ik kom thuis van fotografiecursus en ben bloedchagrijnig. Niet omdat ik mijn cursusavond niet leuk vond – integendeel juist – maar omdat ik problemen heb met mijn camera. En daar kan ik echt van slag door zijn. Als je aan mijn camera komt, dan kom je aan mij…

Mijn camera (een EOS D400) is nog geen twee jaar oud. Na eerst met standaardlenzen te hebben gefotografeerd vond ik het eind februari tijd voor nieuwe lenzen. Ik nam ze mee naar Rome en schoot enorm veel foto’s, met een goed resultaat. Ik had één klein storinkje op mijn kamer – beeld werd zwart, accu eruit halen was de enige oplossing – maar besteedde daar verder geen aandacht aan.   Lees verder…

Fotograferen @ St. Pieter

Oké, bij sluiting op zondag besloten we op maandag naar Vaticaanstad te gaan. De Sint Pietersbasiliek en de Sixtijnse kapel stonden op de planning. Om drukte te vermijden stonden we dan ook om 09.00 uur op straat. En gelukkig viel de rij voor de basiliek enorm mee.

Eenmaal binnen konden we alleen maar oh- en ah-en. Wat een mooie basiliek! En wat een stijve nek krijg je van dat schitterende plafond. Een plafond dat een stijve nek overigens meer dan waard is. Wow, wow, en nog eens wat!

Maar hoe leg ik dat nou mooi vast? Ik besloot sowieso van lens te wisselen, met mijn 12 mm lens zou het echt indrukwekkend zijn. Want je ziet dan 30% meer op de foto dan wat het menselijke oog ziet. Maar statieven zijn daar niet toegestaan – en mijne zat ook al in de koffer – en het was er donker. Opeens had ik de oplossing: camera op de grond en zelfontspanner. Dan is de grond mijn statief en kan het plafond mooi vastgelegd worden. Al snel bleek het een goed idee, en zorgde ik dat de ruimte om mijn camera vrij was. Dat lukte aardig, want iedereen vond het interessant om te zien.

Nog leuker werd het toen mensen dachten: “He, dat kan ik ook!”. Ja, je kan inderdaad je compactcamera ook op de grond leggen. Maar mensen, dat heeft geen nut als je geen sluitertijd kunt instellen.   Lees verder…

Sjiek, maar toch niet sjiek…

Na een lange wandeling konden we – ondanks de tapas van die middag – wel een flinke maaltijd gebruiken. Gelukkig stond om 18.30 een etentje gepland bij Café Sjiek. Anders dan zijn naam doet vermoeden, is het helemaal niet sjiek. Het is meer een eetcafé, met Maastrichtse specialiteiten, kom maar op!

Te voet vertrokken we om 18.00 uur uit het hotel. Ruim op tijd, maar Laura wilde natuurlijk even fotograferen. De ‘skyline’ van Maastricht. Erg gaaf om te doen en ik vind dat het resultaat, die je bij deze blogpost ziet, er zeker mag wezen. Maar goed, ik had er uren kunnen staan en kunnen fotograferen, maar de buiken gingen rommelen. Dus op naar Sjiek!

Er stond op het programma dat het restaurant niet aan reserveren deed en dat het dus kon zijn dat we even moesten wachten. ‘Even’ bleek een ruim begrip.   Lees verder…

Geslaagde oefening

Al weken was hij er vol van; de grote oefening die op 16 december zou plaatsvinden. De oefening die hij samen met collega Jurie had voorbereidt voor alle deelkorpsen binnen Almere. De laatste oefening van Brandweer Almere, want per 1 januari gaan ze over in brandweer Flevoland. Een afscheidsoefening dus.

De afgelopen weken was Ferry veel aan het werk. Gepassioneerd. Out of the blue en best last minute hadden Jurie en hij de opdracht gekregen om een grote hulpverleningsoefening te regelen voor vier deelkorpsen: Almere-Stad (2x, vrijwillig en beroeps), Almere-Haven (vrijwillig) en Almere-Buiten (vrijwillig). En daarvoor moest veel, heel veel, geregeld worden. Regelmatig sprong Ferry ‘s avonds op van de bank om Jurie te smsen dat ze iets waren vergeten of om ideeën te delen. Notities werden elke avond bij zijn portemonnee gelegd zodat hij niets kon vergeten. Ik kreeg een steeds beter beeld van hoe de oefening er uit ging zien en hoorde alle ins en outs over het scenario. Maar een echt beeld vormen, blijft lastig. Gelukkig werd ik uitgenodigd om de fotografe van Brandweer Almere te zijn voor deze avond.   Lees verder…