Het opvoeden van bloggers

Van de week had ik een interessante discussie met collega Kirsten (BlogToday) over beeldgebruik van bloggers. ‘Alles op het internet zou gratis moeten zijn’ versus ‘Bloggers moeten opgevoed worden’.

Bloggers moeten opgevoed worden dus. Want… foto’s van fotografen mogen dan online beschikbaar zijn, het is niet zo dat ze dan ook maar overal voor gebruikt mogen worden. En ik kan een heel juridisch pleidooi houden over auteursrecht, maar ik geloof dat dat op niemand indruk maakt.

Misschien helpt het als ik zeg waarom ik er moeite mee heb… Al is moeite een groot woord. Als een blogger mij benaderd en zegt: “Ik vind jouw bloesemfoto’s zo mooi, mag ik die met naamsvermelding gebruiken?” dan ben ik echt de altijd lastigste – elke situatie en manier van vragen is anders – niet. Maar neem nu het volgende voorbeeld.   Lees verder…

Vakantievoorpret #2: inpakdilemma’s

Als klein meisje ging ik met mijn ouders en broer elk jaar twee weken naar Spanje. Mijn moeder had de leiding over de koffers en legde in de weken voor de vakantie steeds meer klaar in de logeerkamer.

Ik heb haar inpakgewoontes overgenomen. Tot aan de handdoek aan toe die op de bodem van de koffer gaat en dan om de bagage heen wordt geslagen. En het bed in de logeerkamer is sinds van de week voor een klein deel bezet met spullen voor vakantie. Reisgidsen, malariapillen, medicijnen & medisch paspoort. Het ligt al klaar.

‘Vroeger’ begon ik daar echt weken van tevoren mee. Inmiddels vertrouw ik mezelf erop dat ik toch niets vergeet (hoewel ik als ik in het vliegtuig zit altijd zo’n stemmetje in mijn achterhoofd heb).Het enige waar ik wel standaard een week van tevoren mee begin (en wat ook altijd zo zal blijven) is kleding. Want stel je voor dat ik een dag van tevoren begin en dat ene jurkje zit in de was?

  Lees verder…

Konijn Tim

Aldus het beweeglijke monster

Ik mag dan een bazinnetje hebben die fotograaf is, je zult me niet snel op foto’s vinden. Ik ben namelijk een beweeglijk monster.

Echt, dat zijn de woorden van mijn bazinnetje. Ik ben een beweeglijk monster. Het zal je maar gezegd worden. En dan ook nog geen fotoshoot. Slechts één keer durfde ze een fotoshoot van haar beweeglijke monster aan.

Ze wilde me zo graag in de studio op de foto zetten en ik besloot dat te saboteren. Dat krijg je als je een beweeglijk monster wordt genoemd. En: kom op, ik ga toch niet op een glad, wit stuk papier aan een rol stil zitten. Ik ontdek toch liever de hele zolder.

Helaas had ik mijn bazinnetje te laag ingeschat. Ze had hier natuurlijk een oplossing voor: omkopen met wortels. Ik werd in een houten emmer gezet met een hele bos van die oranje dingen. Daarvoor wil ik natuurlijk wel eventjes model staan!   Lees verder…

Balansen

Ik zie me nog staan: met klamme handjes bij de KvK. Koudwatervrees. En wat gebeurde er veel in twee jaar! Vooral met mezelf, kwam ik achter toen ik een oude blog terug las. Wat is er veel gebeurd sinds die tijd…

“Ik heb last van koudwatervrees”, zei ik vandaag tegen Fer. “Van wat?”, was zijn antwoord. Ik probeerde zo goed als het kon uit te leggen wat het in mijn ogen is: angst voor iets nieuws, angst voor dat het een mislukking wordt.

Hier begon ik mijn blog mee op 22 september, de dag voor ik de grote stap maakte. Typisch Laura: grote bek, klein hartje en oh zo bang om te falen.   Lees verder…

De charme van advent kalenders

Geen idee wanneer mijn voorliefde voor adventkalenders is begonnen. Volgens mij kreeg ik ze vroeger niet eens elk jaar. En toch voelt het als iets magisch, als jeugdsentiment…

Twee jaar geleden kwam een collega aan met een stapel adventkalenders. Voor elke collega één. Hoewel ik wist dat achter elk vakje een chocolaatje zou zitten, verheugde ik me er stiekem elke dag op om het hokje te openen. Geen idee waarom, het was nog vieze fabriekschocolade ook. Wat ik dan wel weer op at..

Dit jaar wilde ik iets origineels voor (potentiële) klanten van Perfect Portret. Tijdens mijn wekelijkse schoonmaakrondje dook die adventkalender in mijn hoofd op. Maar hoe kon ik dat online doen?   Lees verder…