Het kwaad dat antibiotica heet

Afgelopen vrijdag zat ik bij de huisarts: een verwijzing naar het ziekenhuis voor een bloedtest. Een afspraak die me weer even meenam naar 2003. Het jaar dat ik van onderzoek naar onderzoek ging, met uiteindelijk één duidelijke dader: antibiotica.

Dat antibiotica gif is, is algemeen bekend. Immers, het roeit hardnekkige bacteriën in je lichaam uit. Maar goed, wat moet dat moet. Dus toen ik vier keer naar de kaakchirurg was, kreeg ik (wegens ontstekingsgevaar) vier keer een antibioticakuur. Want dat was nodig, aldus de kaakchirurg. En toen ik twee keer voorhoofdsholte-ontsteking had, was het ook nodig. Evenals die keer dat ik speekselklierontsteking had.   Lees verder…

Ongewenst meeluisteren

Als aagje – een nieuwsgierige wel te verstaan – heb ik niets tegen bellende mensen in de trein. Het zijn vaak erg interessante gesprekken (zeker omdat je maar de helft hoort en de rest er zelf bij kan verzinnen). En ook de gesprekken tussen twee mede-treiners kan fascinerend zijn. Maar soms worden er gesprekken gevoerd die je liever niet wilt horen…

Station Lelylaan, drie matties stappen in. De, zoals later blijkt, meest spraakzame van het spel steekt meteen van wal. Ik heb mijn muziek aan, en vang vlagen op. Mijn muziek gaat wat zachter, dat is dat aagje in me. Hij vertelt over zijn chickies. Niet 1, 2 of 3, maar de een na de ander…   Lees verder…

2009 Wishlist

Het jaar is amper een paar uur oud, en mevrouw blogaholic (ja, ik dus!) poept er al weer een blog uit. Net ondanks de mist en gladheid veilig thuisgekomen. Maar Ferry is nog aan het werk, dus kan ik net zo goed van de gelegenheid gebruiken en iedereen een gelukkig nieuwjaar wensen…

Bij deze wens ik dus iedereen een geweldig, gezellig, gezond en bovenal liefdevol jaar toe. En buiten dat heb ik natuurlijk specifieke wensen. Voor mezelf, maar ook voor de mensen om me heen! Lees je mee?
  Lees verder…

Het verhaal van de dringneger

Zal je altijd zien, mag je eerder weg van je werk vanwege Oud & Nieuw, ben je later thuis. Door de NS. En ik wil geen notoire NS-klager zijn, want doorgaans heb ik niets te klagen. Maar als het -5 is en je moet een half uur wachten én je hebt ook nog eens plannen voor de avond, dan is het wel vervelend.

Een kapotte trein bij Muiderpoort. Tja, daar moet je langs als je via Amsterdam CS naar Almere wilt. Meteen schoot door me heen ‘Had ik toch maar die stoptrein via Duivendrecht/Weesp genomen’. Te laat! En dus moesten we met zijn alleen uitstappen op Amsterdam CS en maar de omroepberichten afwachten…   Lees verder…

Grijs haar

Help! Ik word grijs

Net zoals dat ik nog precies weet waar ik was en wat ik deed toen Pim Fortuyn werd neergeschoten (bij mijn ouders, die die dag 25 jaar getrouwd waren) of de Twin Towers instortten (stage bij Vrouwonline.nl), weet ik ook nog precies wanneer ik voor het eerst werd geconfronteerd met mijn (jaja, ik ben 27) grijze haren.

Zoals de meeste inmiddels weten is mijn schoonzusje kapster. Best handig en aangenaam, over het algemeen. Ze is ook erg eerlijk en dat kan soms confronterend zijn. “Ga je zo naar een bruiloft? Je haar is hartstikke droog!” Enige voordeel is dat ze me dan wel meesleept naar de badkamer en dat ik vervolgens straal omdat mijn haar zo geweldig zit.   Lees verder…