Vrouw (33) zkt geen baan meer

Mission accomplished. Let’s quit 2015. De nieuwe baan is gevonden.

Ik had een hoofddoel voor 2015: een nieuwe baan vinden. Het liefst eentje waar mijn hart een sprongetje van zou maken. En hoewel iedereen zei dat ik met mijn cv zo een baan zou hebben, hield ik een slag om de arm. Ik moest wat vinden waar ik blij van zou worden, en bij mijn huidige werkgever (ja, ik ben nog in dienst) had ik niet alleen een toffe baan, maar ook verdomd goede secundaire arbeidsvoorwaarden. Ja, een mens wil ook wat. Bijvoorbeeld 36 uur werken, vanwege bruiloften op vrijdagen. Geen mega-salaris daling. Op reisafstand, liefst korter dan nu. En hoewel ik veel vacatures vond, was het complete plaatje best lastig. Thuiswerken liet ik al snel varen, wat doen nog maar weinig bedrijven dat.   Lees verder…

2014: things that made my year

“Ik voel me alsof ik in een klein bootje ronddobber op een grote oceaan. Verdrinken zal ik niet, maar ik krijg wel steeds minder energie. En het einde is niet in zicht en dat voelt minstens net zo vervelend.”

Oké, het klinkt een beetje melodramatisch, maar zo voelde ik me ook toen ik dit gisteren tegen Ferry zei. Gelukkig is het één van de zeldzame momenten. Ik doe het eigenlijk behoorlijk goed sinds ik vorige maand boventallig werd verklaard. Ik ben vrolijk & ontspannen. Er valt letterlijk een last (en onzekerheid) van me af. Ik kan behoorlijk goed genieten van de tijd die ik heb. Ik ‘moet’ minder van mezelf dan ik had verwacht. Ferry & ik doen het verrassend goed, ook al zitten we meer op elkaars lip dan ons normaal lief zou zijn (we hebben allebei behoefte aan ruimte en tijd voor onszelf). Ik knuffel me rot met Boaz. Ik kom eindelijk toe aan series waar ik nooit tijd voor had. En bovenal ben ik trots dat ik – bij wie ruim twee jaar geleden een angststoornis werd geconstateerd – veel minder pieker dan ik had verwacht, ondanks dat dit mijn grootste angst ever was.   Lees verder…

Kleine geluksmomenten #17

Afgelopen maand stond niet te boek als de beste maand van dit jaar. Je baan verliezen na 12,5 jaar is niet niks, zelfs niet als je er wel vrede mee hebt… Maar ondanks alles probeer ik te genieten van de kleine dingetjes en noteer ik ze bewust. Omdat genieten juist nu zo belangrijk is! (en omdat ik extra veel tijd heb om stil te staan bij de kleine dingen)

Een nieuw gevulde en opgeruimde kledingkast, inclusief sollicitatie-proof kleding geluksmomenten Mijn MacBook Air (met toffe sticker!), nog elke dag een verademing vergelijken bij die gammele MacBook Pro geluksmomenten Naar Ikea gaan en maar € 18,95 uitgeven, een prestatie voor mij! geluksmomenten Verrassings-kerst-cadeautjes versturen (en de toffe reacties daarop) geluksmomenten Een bedankkaart van een lief vriendinnetje (wat helemaal niet nodig was, maar des te meer gewaardeerd) geluksmomenten

Ferry die me na slecht nieuws op het werk meteen komt ophalen (en die honderdduizend keer mijn hoofd kriebelt als ik onrustig ben) geluksmomenten Plannen maken voor kerst geluksmomenten Ouders die bezorgd zijn, een teken van heel veel liefde geluksmomenten Net als je denkt dat je een level met Jelly Splash nooit kunt winnen, speel je hem in één keer uit geluksmomenten    Lees verder…

Stom #6

Met stip op één: het slechte nieuws krijgen dat je wist dat er aan zat te komen. En dan toch meer aangeslagen zijn dan je had verwacht. Ja, ik ben mijn baan kwijt. Geen wrok jegens werkgever, ik snap de economische situatie. Maar na 12,5 jaar trouwe dienst doet het, ondanks dat ik er inmiddels vrede mee heb, wel pijn. Gelukkig heb ik ook nog de kracht om me druk te maken om kleine stomme dingen.

Knoflooksmaak the day after kruisje1 Beslissingen die niet gemaakt worden (oh wacht, die zijn inmiddels gemaakt) kruisje1 Radiostilte kruisje1 Koude voeten in bed en dan geen kruik (of Ferry, of Boaz) bij de hand hebben om ze op te warmen kruisje1 Solliciteren, hoe ging dat ook alweer? (niet echt een futiliteit, maar toch) kruisje1 Steken in mijn hoofd kruisje1 Het toetsenbord van de iPhone 6, ik maak veel vaker typefouten door dat de letters verder uit elkaar staan kruisje1 Jezelf buitensluiten terwijl het vriest, zonder jas! kruisje1    Lees verder…

werkloos

Vrouw (33) zkt baan (online)

Opeens weet je hoe het voelt om (bijna) zonder baan te zitten. Na 12,5 jaar Sanoma houdt voor mij een prachtig tijdperk op. Ik ga mijn cv afstoffen en mij weer op de arbeidsmarkt begeven. Eng & heel uitdagend tegelijk!

Als 21-jarig meisje zette ik mijn eerste stappen als medewerker in dienst (daarvoor was ik er stagiaire overigens) in het nog altijd prachtige gebouw in Hoofddorp. Ik mocht de website van Libelle runnen, en niet veel later werd ik internetcoördinator. Toen het tijd was voor een nieuwe uitdaging stapte ik intern (want waarom zou je het extern zoeken als er intern mogelijkheden zijn én je je goed voelt bij een bedrijf) over naar een nieuw te lanceren website. Inmiddels zijn we zeven jaar verder en heeft Sanoma keuzes gemaakt die ik commercieel gezien snap, maar voor mij ongunstig uitvallen. Niet geheel onverwacht, maar damn, het blijft een klap in je gezicht als je bij HR zit en je hoort dat het allemaal stopt voor je (al weet je dat eigenlijk al voor je het gesprek in gaat).

  Lees verder…