Hordes mensen bij de Sacré Coeur

Na zaterdagavond bij metrostation Port Maillot in de buurt te hebben gegeten en daarna doodmoe in slaap te zijn gevallen, konden we zondag met moeite uit dat zalige bed komen. Pas om 11.15 uur gingen we dan ook op pad, naar Montmarte en de Sacré Coeur.

Als drommen kwamen we uit de metro. Allemaal dat ene straatje naar boven, richting de prachtige basiliek. De basiliek die overigens verborgen ging in een flinke laag mist. Maar goed dat we de Eiffeltoren gisteren hadden bezocht… Maar mooi was hij wel, al zagen we de top niet!

Wel vervelend waren de mannetjes die voor de basiliek stonden. Ze probeerden je een touwtje aan te smeren. Denk dat je dan moest betalen als ze eenmaal om je pols zitten. En het zou me niets verbazen als ze tegelijkertijd je zakken rolden. Hard doorlopen dus! Ook al blijven ze zeggen dat je zo mooi bent. Ga weg engerds!   Lees verder…

Witte chocolade met een bijsmaakje

Vanaf Les Invalides liepen we door richting Montparnasse. Onderweg stuitten we op een schattig chocoladewinkeltje. “Zullen we…?” Ja, ondanks de prijzen moest en zouden we hier onszelf op iets lekkers trakteren.

De winkeljuffrouw was nog een klant aan het helpen, terwijl ik alles in me opnam. Hier moest ik foto’s maken. Ferry vond dat ik dat wel even netjes moest vragen. Oké, misschien heeft hij gelijk. Gelukkig kreeg ik een ‘oui’ als antwoord. Ik wilde de dame niet teveel afschrikken met mijn mega-flitser, dus dan maar roeien met de riemen die je hebt. Hoge ISO-waarde dus. Maar zo kon ik in elk geval de sfeer van het zaakje vastleggen.

En dan ben je aan de buurt en mag je kiezen. En alles ziet er zo geweldig uit! Voor mij was de keuze echter simpel; witte chocoladeflikken! Ferry koos uiteindelijk voor ouderwetse amandeldragees. En toen waren we bijna € 15,- armer (ja, en dat voor twee ons).   Lees verder…

€ 9,- voor Napoleon

Oorspronkelijk was het een hotel voor gewonde militairen, nu is het een van dé bezienswaardigheden van Parijs. Les Invalides, zo indrukwekkend omdat dit de laatste rustplaats is van Napoleon Bonaparte.

En dat wilden we zien. Dus kochten we een kaartje á € 9,-, waarmee we alles konden bekijken. Niet alleen de crypte waar Napoleon ligt (of ooit lag, er is vast niets meer van over), maar ook het legermuseum. Maar eerlijk is eerlijk, we zijn gaan museumfanaten en het leger heb ik weinig mee. Het ging dus alleen om Napoleon.

En ik had nog een wens: met statief de koepel fotograferen. Helaas werd die wens meteen de grond ingeboord door een bewaker die mij vertelde dat statieven verboden waren. Wat?   Lees verder…

Niet meer dan één bonk staal

Met 2,5 miljoen klinknagels en 7,3 miljoen kilo metaal is de Eiffeltoren niet meer dan een bonk staal. Toch? En waarom is hij dan zo indrukwekkend en moeten we hem toch echt eens in het echt zien? Geen idee!

Enigszins op tijd waren we opgestaan, hopelijk voor de drukte uit. Maar dat viel tegen, bleek toen we aankwamen bij dé toren. De rij voor de lift was enorm! Traplopend iets korter, maar kom op, naar boven lopen… Nee! Toch maar in de rij, want je moet in de Eiffeltoren zijn geweest als je er toch bent, is het niet? Wel besloten we de top over te slaan, want er was ook nog een wachtrij van 45 minuten vanaf de tweede verdieping naar de top. En we wilden ook nog meer zien in Parijs.

Het wachten gaf me overigens wel tijd om de omgeving te fotograferen. Wachtende mensen, spelende duiven en kinderen, bouwvakkers die al abseilend van de Eiffeltoren komen. De drukte richting de Eiffeltoren, de mooie bordjes in de omgeving…   Lees verder…

Het lepeltjesrestaurant

Na een vermoeiende dag wilde we lekker uit eten. Lekker eten, maar niet ver. In de buurt van de Arc de Triomphe. Niet te duur, maar wel lekker Frans, met een goed stuk vlees. En wie kan ons beter adviseren dan de receptie van het hotel?

De vriendelijke jongen achter de balie raadde ons Chez Clément aan. Ze hebben meerdere vestigingen in de stad, waaronder twee bij de Arc. Eentje aan de Champs-Elysées en eentje in een van de andere straten (Avenue de Wagram). De laatste had volgens de receptionist een betere service en het was er rustiger. En als we het kaartje van het hotel af ouden geven, zouden we misschien nog korting of wat extra’s krijgen. Oké, die zou het dus worden! Op naar de metro…   Lees verder…