Een meer dan geslaagd etentje

Nu ik zo druk bezig ben mijn smaakpapillen te ontwikkelen, deel ik dat ook graag met de mensen om me heen. En zeker met de mensen die er in het verleden best ‘last’ van hebben gehad…

’Wat is dat voor een raar kind?’ Dat moeten mijn schoonouders op zijn minst hebben gedacht, toen ze me net leerde kennen. Want al de eerste keer dat ik bij ze kwam eten, had ik ‘eisen’ wat ik niet wilde. Of liever… wat ik wel wilde. Aardappelen, sperziebonen en tartaar. Meer at ik bijna niet. En ja, als je zelf een gezin hebt waarin alles wordt gegeten en waarvan de jongens heel wat wegbunkeren, dan moeten ze op zijn minst van mij hebben opgekeken.   Lees verder…

Toen was geluk heel gewoon

Terwijl ik me in de trein verveel en mijn jeugdfoto’s eens goed onderverdeel, ga ik weer terug in de tijd, terug in mijn jeugd. Niet de eerste keer en vast ook niet de laatste! Ik schijn het namelijk vaker te doen en wordt daar wel eens op gewezen. Geen idee of ik vaker dan gemiddeld terugkijk op mijn jongere jaren, maar ben er toch eens over na gaan denken…

Waarom kijk ik zo graag terug op mijn jeugd? En eigenlijk kan ik maar één reden bedenken: het was toen allemaal zo simpel. Nergens zag ik kwaad in, (bijna) alles was leuk. Zorgen? Natuurlijk maakte ik me wel eens ergens zorgen om (van een slecht tentamen tot familieperikelen), maar nooit om dingen die ik in de hand had. Altijd dingen die ik niet kon oplossen naar mijn idee en waar ik me dan ook niet mee bezig hield.

Mijn leven was duidelijk, alles was afgekaderd. Wel spelen in de speeltuin achter, maar alleen naar de overkant (de grote speeltuin) als je met je grote broer bent. En later: elke zaterdag om 03.00 uur thuis en altijd met minimaal twee mensen fietsen. Er waren regels en daar hield je je aan en zelf had je eigenlijk weinig voor het zeggen.   Lees verder…

Tapastime!

In het kader van smaakverbreding had ik afgelopen dinsdag al een tafeltje gereserveerd bij La Mancha, een tapasbar op de Grote Markt. En vandaag was het zover; Laura ging weer proeven! En Ferry? Die had eigenlijk ook nog nooit tapas gegeten, dus ook voor hem weer een nieuwe ervaring.

Er was ons verteld dat het binnen eenvoudig zou zijn, maar ik vond het meevallen. Warm en simpel, maar wel echt gezellig. Meteen op ons gemak. Een kaart met 100 grote en kleine gerechtjes, waar je lukraak uit kon kiezen. Leuk, leuk, leuk! We besloten het in delen te doen, zodat niet meteen het hele tafeltje vol zou staan.   Lees verder…

Regenachtige dagen & modder

Gisteren en vandaag werd ik door een mede-Twitteraar geconfronteerd met mijn BMX-verleden: zijn zoontje van negen had een verjaardagspartijtje op de fietscrossbaan van Schagen. Daar waar ik een van mijn beste wedstrijden reed. Na afloop kon ik via Twitter de foto’s en filmpjes bekijken. En ik zag mezelf weer als vierjarig meisje omhoog geduwd worden door Michiel Wientjes, over de hoge heuvels.

Vandaag moest ik weer aan fietscross denken; al rijdend naar Nederhorst den Berg – om Kirsten thuis te brengen – door de regen. En niet zo’n klein beetje regen ook!   Lees verder…

Woensdag omadag

Sinds het overlijden van mijn opa’s (in respectievelijk 1986 en 1988) kwamen de oma’s elke woensdag bij ons eten. Oma Roest (mijn moeders moeder) kwam vaak al ’s middags en oma Jannie sloot na 18.00 uur aan. Dat oma Roest vroeger kwam, was ik niet altijd even blij mee, zeker niet in mijn puberteit…

Oma Roest had een eigen huissleutel en daar maakte ze dankbaar gebruik van. Het kon dus maar zo gebeuren dat ik boven de muziek aan had, vrolijk naar beneden rende en onverwacht oma tegen het lijf liep. Dat voelde dan als een indringster, terwijl het toch gewoon echt oma was. Ook kon oma zich heel goed bemoeien met broerlief en mij, vooral als we ruzie hadden. Terwijl ik dan dacht “Je bent mijn moeder toch niet?”

Liever ging ik gewoon vrijwillig mee op zaterdagmiddag, waarna ik zelf zin had. In oma’s huis patience spelen, of solitair. Of de Tina lezen. Daarbij een zakje chips en wat frisdrank. Al was het wel aan te raden eerst even op de verpakking te kijken, want oma lette nooit op de houdbaarheidsdatum.   Lees verder…