Hoe gaat het nu met Agaat?

Hoewel ik mezelf op deze blog natuurlijk prominent in de spotlights zet (I love it!) is er één persoon die in het verleden veel aandacht kreeg op mijn blog: Agaat. Regelmatig en op onverwachte momenten vragen mensen mij hoe het eigenlijk met haar gaat.

Voor de mensen die Agaat niet kennen: lees gerust terug in het archief. Het zijn nog steeds blogartikelen waar ik trots op ben. Omdat ze vanuit mijn hart zijn geschreven. Heb je wat minder tijd? Dan een korte introductie.

Agaat is één van mijn lieve vriendinnetjes, ‘gevonden’ via Twitter. Ze was vanaf dag één de zus zoals ik die uit had willen hebben. Herkenning alom, alsof we hetzelfde DNA hebben. Onwijs fijn, maar ze laat me ook wel flink piekeren. Of liet. Agaat heeft namelijk een bijzondere hersenafwijking, welke ik maar even in lekentaal zal uitleggen. Ze heeft één hersenhelft, of haar twee hersenhelften zijn samengeperst door één. Ze is er niet minder slim om, maar het zorgt wel voor problemen. Haar hersenpan vind die lege ruimte namelijk niet leeg en vult deze met een cyste. Die voor problemen zorgt…   Lees verder…

Lieve Agaat

Precies een jaar geleden zat ik met een knoop in mijn maag op het werk. Een knoop omdat jij, mijn lieve vriendinnetje, op dat moment een levensgevaarlijke operatie onderging. Ik was bang, enorm bang, dat het mis zou gaan.

Nog nooit was iets naars zo dichtbij gekomen. Nog nooit had ik iemand ontmoet die zo’n ingewikkeld hoofd had, met de daarbij behorende problemen. De avond daarvoor greep het me om de keel en uit het niets zat ik als een klein kind te snikken op de bank.

Toen S. belde dat de operatie goed was gegaan, viel er letterlijk een last van mijn schouders. Je was er nog, je was niet dood. Er was niet vitaals geraakt. Al snel kreeg ik een eerste bericht van je: een foto van een joekel van een jaap. En wat was ik trots op jouw dapperheid.

De dagen erna kwam er naast trots ook een nieuwe angst bij: zou ik ‘mijn Agaat’ nog terugkrijgen? De vrolijke spring-in-het-veld die communicatief zo sterk was. Nu had ik een vriendinnetje die plots Zuid-Afrikaans leek te praten, waarvan ik alle blogs en whatsappjes moest vertalen.

Een vriendinnetje die om niets boos en opstandig werd. Die af en toe net een drammende dreumes leek. Een vriendinnetje die vergat dat ik haar had gebeld… En hoewel ik het je niet kwalijk nam, deed het wel heel veel pijn. Waar was die lieve Agaat die mij zo dierbaar was geworden?   Lees verder…

sabbatical

Belangrijk

Jeu bed belangrwik Cor mei. Het is een van de vele berichtjes die ik afgelopen dagen vertaalde voor mezelf. Snel. Wat ze bedoelt is mij (bijna altijd) meteen duidelijk.

Afgelopen maandag werd ze geopereerd, mijn bijzondere vriendinnetje Agaat. Niet alleen bijzonder vanwege haar rare schedelinhoud, maar ook omdat ze gewoonweg een fantastisch mens is.

Met veel humor leefde ze de laatste weken naar de operatie toe. We hadden gesprekken over opvul-zaagsel. Als ik weer eens een goed idee had (volgens haar dan) dan kwam dat omdat ik haar missende helft in mijn bovenkamer had. We huilden samen aan de telefoon, en lachten gelukkig nog meer. Soms hadden we gesprekken over de dood, maar die waren kort. Er zou niets mis gaan.   Lees verder…

Hoe ik van Agaat een langspeelplaat maakte

“Ik vind het zooo lief. Ik vind het zo ontzettend lief. Het is zoooo lief.” Tussen de snikken door vertelt Agaat me slechts een keer of honderd dat ze het zo lief vindt.

Ik laat haar rustig uitsnikken, word wat ongemakkelijk bij zoveel dankbaarheid en denk stiekem op de achtergrond: “Ja zussie, er is echt iets mis in je hoofd. Buiten wat verklevingen moeten ze er ook maar een langspeelplaat uithalen.”   Lees verder…

#Brainstorm

Een maand of drie geleden schreef ik er al over: mijn lieve DNA-vriendinnetje Agaat, die zoveel hersenproblemen heeft. Zelf zei ze er vrij weinig over op de social media waar ze actief was. Maar nu was het tijd om uit de kast te komen.

Ze wilde de mensen om haar heen – vrienden, familie, kennissen – graag op de hoogte houden van wat er straks allemaal gaat spelen. Op de dag van de operatie, maar misschien nog belangrijker daarna. En ze wil dat mensen snappen hoe het nu voor haar is. Want makkelijk is het alles behalve. Maar met haar geweldige, vaak zwarte humor slaat ze zich er keer op keer doorheen.   Lees verder…