Blij, blijer, blijst
Als je in januari een contract tekent en pas in april start, dan voelt dat best een beetje raar. Want je bent enthousiast en je wilt aan de slag…
Tegelijkertijd is het (in elk geval voor mij) ook een beetje eng. Ik kan best onzeker worden van een nieuwe omgeving, nieuwe mensen, het gevoel hebben mezelf te moeten bewijzen… En het idee dat ik daar negen tot tien weken tegenaan moest hikken, maakte dat ik niet overliep van blijdschap toen ik had getekend. Alles was nog zo abstract, en dan kwam ook nog eens het verwerken van mijn ontslag om de hoek kijken…
Inmiddels zijn we ruim twee weken verder en ben ik een happy camper die geniet van haar verdiende vrijheid na jaren zich enorm en bovengemiddeld hard te hebben ingezet. Ja, ik ben zo bescheiden dat van mezelf te zeggen. Ik verdien het om gewoon even niets te hoeven doen, want zoals mijn huidige manager vorige week zei: “Geniet nu het nog kan, voorlopig komt zo’n lange vakantie niet meer voor”. Ik gok dat dat pas rond mijn pensioen is inderdaad. Lees verder…
