Aanwezig: doemdenkertje

Het kan bij mij altijd alleen maar mee vallen. Ik heb namelijk altijd het slechtste scenario in mijn hoofd. Waarin iedereen dood gaat, gaat scheiden of zijn baan verliest. Zo’n beetje dat dus.

Ik kan me nog een moment herinneren uit mijn jeugd. Mijn vader was de buren ophalen van Schiphol. Hij bleef lang weg. Na ja, vond ik. En toen hoorde ik sirenes en begon het doemdenken. Zou papa een aanrijding hebben gehad?

Op mijn blote voeten sloop ik zachtjes naar de badkamer. Mama hoefde me niet te horen. Dan werd ik vast teruggestuurd of maakte ik haar ook ongerust. Ik zette mijn voeten op de rand van het bad zodat ik net door het hoge badkamerraam kon kijken. En maar wachten. Pas toen ik zijn koplampen zag en papa parkeerde, kon ik rustig naar mijn bed gaan. En zo gaat het altijd: ik zie doemscenario’s in 289 varianten. Ze komen nooit uit (wat wel betekent dat ik me daarna geweldig voel), maar het maakt me wel met grote regelmaat onrustig.   Lees verder…

“Nee, dat lijkt op werken”, aldus de luie ambtenaar

Ze kloppen, zonder twijfel: voordelen over ambtenaren. Ze vervelen zich de hele dag, MSN-en de halve tijd en koffie is hun grootste hobby. Het is nogal zwart/wit, maar je snapt mijn punt. Ambtenaren zijn lui en ze schrijven voor elk uurtje. En het erge is, ik heb er één in huis.

De commerciële wereld, waar ik zelf in zit, hangt aan elkaar van deadlines, omzetten halen en nog eens deadlines. Druk van omzetten kan ik niet altijd aan, maar met harde deadlines in het vooruitzicht, presteer ik het best. Vier dingen tegelijk doen, vind ik leuk. Al kom ik soms einde van de dag totaal gesloopt thuis en ben ik me er af en toe teveel van bewust wat het keerpunt is van omzetten niet halen. Einde baan is een veelvoorkomende uitslag in de commerciële wereld.   Lees verder…

Trots in het kwadraat

Branddriehoek, afdichtingsset, verbrandingsproces, dampzone, brandklassen… Woorden die ik iets te vaak hoorde de afgelopen week. In aanloop naar Ferry’s examen als brandweerinstructeur, welke hij vandaag moest afleggen.

De opleiding tot instructeur stond al enige tijd op zijn lijstje. Hij vindt het leuk om mensen te sturen, is goed in enthousiasmeren en hij was niet voor niets in de horeca al leermeester. In 2009 deed hij de vooropleiding, sociale vaardigheden en begin dit jaar deed hij de aftrap van de cursus die door zovelen als zeer zwaar wordt bestempeld.

Ja, Ferry heeft er een hoop tijd ingestopt – en ik stiekem ook: foto’s maken, taal- en spelfouten checken, presentaties in elkaar knallen – en deed de voorbereidingen van zijn lessen altijd meer dan nauwkeurig. Maar zwaar? Geen één keer gingen zijn lessen verkeerd, complimentjes kwamen bijna aanwaaien. Na een van de eerste lessen zei zijn leraar: “Je vindt dit echt leuk he?” Ja, dat vindt hij en dat straalt hij uit en dat ziet men. Zijn lesplannen werden rijkelijk verdeeld onder medecursisten, alsof ze wat van hem moesten leren i.p.v. van hun leraar. Bij de laatste les die hij gaf, zei de leraar: “Het is dat ik opbouwende punten op moet schrijven, maar eigenlijk is het gemiereneuk.”   Lees verder…

Razende Twitter-reporters in Naarden

“Ramptoeristen!” werd er gisteren een aantal malen op Twitter gezet. Ja, we gingen naar een brand kijken. So what? Ferry uit beroepsmatige interesse en ik als ‘fotografe’. Brand en nacht blijft een geweldige combinatie. En eerlijk is eerlijk, uiteindelijk genoot heel Twitterland mee.

We gingen net naar bed toen de eerste melding binnenkwam van een binnenbrand in Naarden, op het industrieterrein. Eenmaal net op bed (22.45 uur) werden de meldingen steeds heftiger. “Wil je gaan kijken?”, vroeg ik Ferry. Ik ken hem nu eenmaal langer dan vandaag. En eerlijk is eerlijk, als hij dan ‘ja’ zegt, spring ik net zo hard in de auto. Met camera en al, op Ferry’s verzoek. Dus daar reden we om 23.00 uur op de snelweg. Ik had oom Bart al gesmst. Want bij grote branden in de regio coördineert hij alles vanuit de verbindingscommandowagen. Hij belde me direct op: “De brand slaat nu uit.” Ik bracht de boodschap over aan Ferry en merkte meteen dat het gas werd ingetrapt. Bijna 35, maar als het op brand aankomt…

Ik had verwacht dat t.p. (ter plaatse) alles afgesloten zou zijn, maar je kon nog verrassend dicht bij het pand komen. Ik klikte mijn lichtsterke lens (50 mm F1.8 voor de kenners) op mijn camera en begon foto’s te maken. Zoomen was niet mogelijk met deze lens, en de beperkte mogelijkheden qua licht, maar dat maakt je wel creatief. Elk nadeel…   Lees verder…