Het leed dat cameraleed heet

Menig van mijn blogbezoeker kan zich nu de frustratie herinneren van eerder dit jaar. Mijn geliefde Canon EOS 400D ging kapot en Canon presteerde het om deze maar liefst vier (!) keer ongerepareerd terug te sturen. Zat was ik het. En na overleg met Ferry koos ik er dus voor een nieuwe 50D te kopen. Nieuw = geen gezeik. Dacht ik…

Eind oktober had ik een geslaagde fotoshoot van nichtje Jaimy. De volgende dag was het tijd voor het verjaardagsfeestje, want Loubna werd twee jaar. Camera mee natuurlijk! We kwamen als een van de eerste, zeiden vrolijk gedag. Maar even later verging het lachen mij. De camera deed niets, maar dan ook niets meer. Andere batterij, andere CF-card, andere lens: niets werkte.

Gelukkig was het koopzondag. Op naar de winkel en een nieuwe eisen. Want na twee maanden kan dat kreng toch niet al kapot zijn? En het leek een spiegel-probleem, dus ook nog eens vrij ernstig. Nee hoor, Laura kreeg geen nieuwe.   Lees verder…

Het weekend van de kapotte apparaten

Een ongeluk komt nooit alleen, dat bleek dit weekend maar weer. Dat de wasmachine de geest gaf, was tot daar aan toe, maar dat mijn geliefde camera na twee maanden en 12 dagen de geest gaf, dat raakte mij meer dan ik had verwacht…

Onze wasmachine, ik durf gerust te zeggen dat hij – mede door Ferry’s dagelijkse kazernekleding – bijna dagelijks draait. Ons oude bakkie leverde tot een jaar geleden ook trouwe dienst. Toen begon hij kuren te krijgen. Hij sloeg niet meer goed af. Maar ach, als dat alles was. Gewoon controleren of hij al half was afgeslagen (hij deed dan niets meer, maar je kreeg ook geen eindpiepje). Dat hij ooit zou overleden was ons duidelijk, en toen hij zaterdag opeens rare geluiden ging maken was ons duidelijk dat hij ongeneeslijk ziek was. En inderdaad, zaterdagavond deed ik een snelwas en meneer blies zijn laatste adem uit.   Lees verder…

Als je aan mijn camera komt…

Gisteravond 22.15 uur: ik kom thuis van fotografiecursus en ben bloedchagrijnig. Niet omdat ik mijn cursusavond niet leuk vond – integendeel juist – maar omdat ik problemen heb met mijn camera. En daar kan ik echt van slag door zijn. Als je aan mijn camera komt, dan kom je aan mij…

Mijn camera (een EOS D400) is nog geen twee jaar oud. Na eerst met standaardlenzen te hebben gefotografeerd vond ik het eind februari tijd voor nieuwe lenzen. Ik nam ze mee naar Rome en schoot enorm veel foto’s, met een goed resultaat. Ik had één klein storinkje op mijn kamer – beeld werd zwart, accu eruit halen was de enige oplossing – maar besteedde daar verder geen aandacht aan.   Lees verder…