Lieve Casper

Hoewel je sterfdatum eigenlijk 6 februari 2007 is, is voor mij 12 februari 2007 nog altijd de dag dat ik mijn grote neef verloor. Dat was de dag dat ik hoorde dat jij uit het leven was gestapt.

Ik had nooit verwacht dat het me zo zou raken, dat ik er nog zoveel mee bezig zou zijn als ik toch nog stiekem regelmatig ben. Ik had je immers al zolang niet gezien, ik was immers al zolang niet meer dat kleine, speciale nichtje. Je moeder heeft wel eens gezegd: “Laura, dat komt omdat je het nooit afgesloten hebt, omdat je nooit met hem hebt kunnen praten.” Ik geef niet graag andere mensen gelijk, maar in dit geval kan ik niet anders.

Ik moet een jaar of 12 geweest zijn, toen mijn moeder zei dat ze met me wilde praten. Ik dacht dat het over mijn kleine neefje Nick ging, die die week koortsstuipen had gehad. Ze trok me op schoot, en als dat op die leeftijd gebeurt, dan moet het wel ernstig zijn, toch? Ze vertelde me dat het niet om Nick ging, maar om jou. Het ging niet goed met je en dus ging je een tijdje naar een pleeggezin in Amsterdam. Ik heb gehuild, veel gehuild. Als mijn herinneringen nog kloppen althans. Mijn moeder vertelt me namelijk wel eens dat dingen die ik op mijn blog zet niet stroken met de werkelijkheid. Misschien was het wel een soort van kostschool.   Lees verder…

Recht op verdriet?

Vier jaar geleden werd mijn neef gevonden. Dood. Ik schreef er vorig jaar een emotionele blog over. En nog een. En ook nu weer, vier jaar na die bewuste dag.

Maar het rare is, het voelt fout. Fout dat ik verdriet om hem heb. Verdriet om iemand die ik voor zijn dood al zeven jaar niet had gezien. Om precies te zien vanaf het moment dat we mijn oma naar haar laatste rustplaats brachten. Hoe kun je iets missen dat je al jaren niet meer had? Hoe kan ik mijn verdriet hier openbaar ventileren, terwijl er voor zijn directe familie een veel groter gat is dan voor mij? Ik was ‘slechts’ het nichtje, de dochter van de tante en oom met wie hij ruzie had.   Lees verder…

Casper, een van de velen?

Het is niet alleen op 12 februari, de dag dat je lichaam werd gevonden, dat ik aan je denk. Het is ook op 24 maart, je verjaardag. Of als zelfmoord in het nieuws is (RIP Antonie). En als ik het liedje Een van de velen hoor, van Claudia de Breij.

Nee, voor mij was je niet een van de velen. Ik wist je naam al en ik kende je. Je was verdomme mijn grote neef! Maar wat wist ik echt van je?   Lees verder…

“Casper is niet meer”

Drie jaar geleden was ik op de redactie van Libelle aan het werk. Mijn telefoon ging, mijn vader. De dag daarvoor had mijn oma een tia gehad, dus hij zou bellen hoe het met haar was. Maar het ging niet om mijn oma, mijn vader startte het gesprek met heel andere woorden…

“Casper is niet meer.” Dat waren zijn eerste woorden nadat ik “Hoi pap, hoe is het?” had gezegd. “Huh, Casper is niet meer. Is hij dood? Hoe weet je dat?” Hij antwoordde: “Het stond in de Gooi- en Eemlander”. “In de Gooi- en Eemlander, een rouwadvertentie?”, vroeg ik. Want dat leek me ook het meest logisch. “Nee, er stond een nieuwsbericht, hij is dood aangetroffen in zijn woning.”

Mijn hersenen gingen op volle toeren. Daar staan toch nooit namen bij, dat is toch raar? Mijn vader loste het raadsel snel op: “Hij heeft eind vorig jaar een relatie met Big Brother Kelly gehad, en is nu kennelijk publiek bezit”. Op dat moment schoot ik – van zenuwen, of omdat ik niet wist hoe ik moest reageren – in de lach: wie gaat er nu met Big Brother Kelly?   Lees verder…

“Blowen is niet slecht voor je”

Dit weekend logeerde nichtje Kirsten (14) bij ons. Zoals een goede, grote nicht betaamt, moet je dan natuurlijk ook wat moederlijke gesprekken voeren. Over drugs bijvoorbeeld.

Terwijl ze haar spullen thuis pakte en ik mijn jas aantrok, was ze op haar moeder aan het mopperen. Haar moeder had wat tegen blowen, maar haar vrienden deden dat en het is toch softdrugs dus het kan toch geen kwaad? Lichamelijk weet ik niet eens alle gevolgen, maar dat drugs niet goed voor je, is volgens mij wel duidelijk. En daarbij: onder invloed kun je nu eenmaal rare dingen doen en van softdrugs naar harddrugs is soms een kleine stap. Dat zag ik bij mijn neef gebeuren, dus ik vroeg “Ken je het verhaal van Casper?”   Lees verder…