Een nieuw leven, een jaar later

Vorig jaar rond deze tijd lagen we uitgeteld op de bank. De bank die toen nog in een ander huis stond. Die dag hadden we de sleuteloverdracht van ons nieuwe huis gehad én een samenlevingscontract getekend. Op naar een nieuw leven!

Voor mij was het ook echt een streep onder het verleden. Niet dat dat zo slecht was, maar het was tijd voor een volgende stap. Een extra verbintenis, een nieuwe fase in ons leven. Hoe dat leven er nu een jaar later uit ziet?   Lees verder…

Projectje vijver leeghalen

Als je een duur huis koopt, krijg je als het goed is ook waar voor je geld. Een mooie badkamer, een grote tuin, een carport, een gave werkstudio, de perfecte ruimte voor je droomkeuken, een mooie houten vloer en… juist, zeven vissen.

Toen we de eerste keer ons huis bezochten, gaf dat direct een goed gevoel. De sfeer, het licht: het voelde als thuis. De tuin maakte het thuis + een beetje. De druivenrank gaf je het idee dat je op vakantie was en die vijver had toch ook wel toegevoegde waarde. Hoeveel vissen er precies in zwommen, was niet geheel duidelijk: de vijver was nogal zwart. Maar hoeveel vissen het ook waren, ze zaten bij prijs in.   Lees verder…

Tijd om de (geld)balans op te maken

Geen overbodige dingen meer kopen, was mijn motto vanaf het moment dat we – nu precies zes maanden – geleden in ons droompaleis kwamen wonen. Tijd om de balans eens op te maken.

We woonden jarenlang scheef. Kent u dat, scheefwonen? Ik niet, tot aan de politieke debatten. Scheefwonen betekent dat je inkomen hoog is en je huur laag. Dat je goedkoop blijft wonen en de startersmaakt schaadt. Wist ik veel. Ik vond het wel handig: 10x zoveel inkomen als huur. Is goed voor de economie toch? Want ons geld dat rolde wel. Vakanties, cameratoebehoren, middagje kleding shoppen a € 500,-. Het kon allemaal!

Nu rolt datzelfde geldt elke maand heel hard naar onze bank. Want dat hypotheekbedrag is toch wel even andere koek. Maar ja, je leeft dan wel in je droomhuis. Nu leven we eigenlijk als een normaal mens: bijna 1/3 van de inkomsten gaat op aan woonlasten en dat betekent minder (dus niet weinig) vrij geld te besteden en oppassen op je uitgaven. Tien keer nadenken voor je wat koopt.   Lees verder…

Mijn tuin is top

Wat ik doe als de zon schijnt en ik vrij ben? In elk geval niet tussen alle strandgangers in de file gaan staan om op een winderig strand te gaan liggen. Dat is ook niet nodig, want we hebben ons eigen paradijsje. Onze achtertuin.

Ik zal de eer voor de tuin niet geheel bij onszelf neerleggen: 10 jaar geleden werd de basis van deze tuin door een architect gelegd. Mooie houten vlonders, een flinke vijver (met zeven goudwinders die bij de prijs van het huis in zaten) en bamboeplanten. Een basis waar je blij mee mag zijn. Zeker als je daarbovenop die schattige druivenrank telt, waar ik echt verliefd op werd toen we de eerste keer gingen kijken.

Maar er was nog wel werk aan de winkel. Zo was de vijver eigenlijk al die jaren slecht onderhouden. Sorry, oud-bewoners. Er zat een mini-pompje in en geen filter en dat terwijl er 10 kub water in zit. Arme vissen!   Lees verder…

Exit huis 1

Wekenlang had ik het op Twitter over huis 1 en huis 2. Huis 1 was in dit geval een huurhuis in Almere-Stad en huis 2 ons droompaleis in Almere-Buiten, waar we sinds 23 januari wonen. Maar huis 1 hadden we ook nog, tot vandaag…

Ik had verwacht dat ik het raar zou vinden, weggaan van de Cinemadreef, waar we respectievelijk 9,5 en 7,5 jaar hebben gewoond. Maar het was niet raar. We waren er klaar. De buurt ging achteruit, sommige buurtbewoners zag ik liever niet dan wel. Al was onderbuurvrouw M. een schat, alle postpakketjes werden daar al die jaren bezorgd, alleen bij aangetekende post hoefde we naar het postkantoor. Wat zal ik M. nog gaan missen. De ruimte die we hadden was al die jaren prima, maar nu werd hij te klein. En de dreef, waar onze flat aan grensde, was de hoofdweg naar het centrum en met alle uitbreidingen van de afgelopen jaren, was er ook steeds meer geluidsoverlast. We wilden rust. En toch had ik verwacht dat ik er moeite mee zou hebben de deur achter me dicht te trekken voor de laatste keer.   Lees verder…