Van reisinspiratie naar klusverhalen

“Over vier maanden hoef ik niet meer over de galerij te slepen met mijn vuilniszak”, zei Ferry. “En we hoeven niet meer naar beneden te lopen als de postbode er is”, vulde ik hem aan. Als je er eenmaal klaar mee bent, in dit geval met de flat, ben je er ook klaar mee. Gelukkig is het nog maar voor even, want gisteren gaf de bank aan dat we betrouwbare kopers zijn. De deal is definitief rond, 11 december is D-day.

En geloof me, we hebben met heel veel plezier negen respectievelijk zeven jaar in de huidige flat gewoond. Maar het wordt te klein. De flat gaat achteruit, de straat gaat achteruit. We willen een bad. We willen een tuin. En de waslijst was lang, de mensen die al langer meelezen, hebben ook de speurtocht gezien. Nooit gedacht dat er aan die speurtocht een einde zou komen. Tot we vlak voor de vakantie opeens ons droomhuis vonden. En na twee zenuwslopende dagen, die echt verschrikkelijk zijn voor een controlfreak, was de deal rond. Papieren ingevuld voor de bank en toen op vakantie.   Lees verder…

De jarige deelt uit

Gisteravond dronken we al een drankje op haar: mijn moeder werd 58 en in Nederland was het toen al 19 september. Smsen of feliciteren ging niet: in Death Valley ben je afgesloten van de bewoonde wereld. ‘Geen bereik’ was het enige dat mijn telefoon zei.

Tijdens onze tocht door Death Valley en even daarbuiten houd ik mijn bereik voortdurend in de gaten. Ik baal dat de avond in Nederland al is gevallen en het net lijkt of ik mijn moeder ben vergeten. Niet dus! Ik wil haar smsen, of even kort bellen. Bij Pahrump, even buiten Death Valley, zie ik dat ik bereik heb. En dat mijn vader me voor is geweest… ‘Gefeliciteerd met ma, die in een hele goede bui is, wat kost jullie keuken? Gr. ma en pa’.   Lees verder…

Weer een stapje dichterbij

Gistermiddag was het dan zo ver: bij de verkopend makelaar zaten we tegenover de verkopers en na het ontvangen van champagne en elkaar de hand te hebben geschud, waren we dan weer een stapje dichterbij ons droompaleis. Blij als een kind, maar stiekem ook eng.

Huur kun je elke maand op zeggen, huur is in ons geval relatief laag en dan ga je naar een duurdere koopwoning. Slik! Hoewel je weet dat het het geld meer dan waard is, want kijk nu wat je er voor terugkrijgt… En natuurlijk: we hadden ook voor een rijtjeshuis kunnen gaan, maar dat had in maandlasten niet giga-veel gescheeld (een keertje naar de sauna en uit eten per maand). En dus kiezen we voor een huis op de groei. Een huis dat we prima kunnen betalen. Alleen: Laura is een piekeraar, ‘wat als?’. Maar niemand kan de toekomst voorspellen, ook ik niet. Hoe graag ik dat als controlfreak ook zou willen…   Lees verder…

Waar ik me op verheug

Door al het gestress en geregel is mijn meest gezegde zin de afgelopen week: “Een huis kopen leuk? Ik vind er maar niets aan”. Maar ondanks het gestress en geregel dringt toch langzaam het beeld van begin 2010 naar voren en kan ik genieten van de vooruitzichten…

  • Appeltaarten bakken in de nieuwe, oh zo mooie keuken, al vind ik appeltaarten helemaal niet lekker, maar ja, de liefde van de man gaat door de maag.
  • Op een rustige avond, als er weer eens niets op tv is, lekker in bad liggen met mijn tijdschriftenpakket en lezen maar. Muziekje aan, eventueel kaarsje er bij en mijn droombeeld is compleet.   Lees verder…

Droompaleis onder voorbehoud van financiering

Wel eens een menselijke stuiterbal gezien? Nee? Nou dan had je mij de afgelopen week moeten zien. Ik dacht dat een huis kopen leuk was, maar het is dus echt niet leuk. Het is gewoonweg zenuwslopend…

Donderdag hadden we de tweede bezichtiging. We waren er niet direct uit. Financieel waren er nog wat openstaande punten, konden we de droomkeuken voor het bedrag dat we wilden kopen? Ons gesprek vrijdag met de hypotheekadviseur was positief en zaterdag vonden we ook nog eens onze droomkeuken voor een heel goede prijs (wist niet dat we zo goed waren in onderhandelen). En toen besloten we te bieden. Maar dat kon pas maandag!

En ik heb dan 1001 scenario’s, ben bang dat het allemaal niet lukt, dat die mensen niet willen zakken etc. Weekend nog langs het huis geweest met Dennis en Debbie, die daar slechts 600 meter vandaan wonen. Fijn, zulke dierbare vrienden straks in de buurt. Als we uit de bieding zouden komen… En die bieding startte gisterochtend.   Lees verder…