Ziek = ziek?

Ik hoor het mijn moeder nog zeggen, als ik als klein meisje ziek thuis wilde blijven: “Ziek = ziek.” En ziek betekende dus op bed blijven liggen, geen tv en geen lekkers.

Mijn moeder leerde me hiermee al vroeg verantwoordelijk te zijn. Want als je te ziek bent voor school, ben je ook te ziek voor de leuke dingen van het leven. Als je wel kan snoepen, kan je ook naar school. Nu had ik geen hekel aan school, ik bleef niet zomaar thuis. Want er was een toets, of handenarbeid, of iets anders dat ik leuk vond. Er was altijd wel een reden om wél naar school te gaan. Als ik ziek thuis bleef, kneep mijn moeder soms wel een oogje dicht: dan mocht ik met mijn dekbed op de bank. Ik word nog blij als ik er aan terug denk.   Lees verder…

Vakantievoorpret #1: prikken

Een van de eerste dingen die we – buiten de reis naar Zuid-Afrika boeken om natuurlijk – regelden, waren de vaccinaties. Waar ik veel verwachtte, hadden we nog maar weinig nodig.

Door mijn oversteken naar Suriname, Thailand & Cambodja was ik al voorzien van flink wat vaccinaties. Ferry heeft vanuit zijn werk, i.v.m. eventueel bloedcontact en besmettingen, ook al flink wat stempels in zijn medisch paspoort staan. Maar goed, Zuid-Afrika. Kruger is een risicogebied voor malaria, dus op naar de arts. En ik had nog geen hepatitis B.

Hij bekeek onze route, legde onze gele boekjes ernaast en kwam tot de conclusie: “Dat worden dan alleen malariatabletten.” Ik keek hem vragend aan: “Maar ik heb nog geen hepatitis B…?” De arts legde me uit dat deze niet per se hoeft en dat je dat alleen kan gebeuren met bloedcontact of andere lichaamsvochten.   Lees verder…

“Je kunt mijn rug op!”

Of ik even op zijn rug wilde gaan zitten. Het klinkt als kinky, maar het was eerder lachwekkend. In het eerste geval had ik het namelijk no way op mijn blog gezet.

“Weet je wat helpt?”, zei de masseur gisteren tegen Ferry, “Als je vriendin even op je onderrug gaat zitten.” Sinds een week of twee heeft ‘ie met vlagen last van zijn rug en vermoedelijk is het een wervel die niet op zijn plek zit. Op zijn rug gaan zitten, zou kunnen werken…   Lees verder…

Komt een meisje bij de kaakchirurg

Een week geleden liep ik de poli van het ziekenhuis uit. Ferry aan mijn zijde, een gaasje in mijn mond. Medicijnen op zak. Ik vond dat ik best even zielig mocht zijn. En dat deed dan ik. Maar hoe is het nu een week later?

Allereerst even wat er dus moest gebeuren. Want nee, helaas, er werd niet even een verstandskies getrokken. Dat heb ik toch tien keer liever eigenlijk. En ik kan het weten, want er zijn maar liefst vier verstandskiezen om en om weggesneden (niet eens getrokken) bij me. Maar goed, nu was het tijd voor een apexresectie. Wat dat is? Gewoon even op Wikipedia kijken, bij voorkeur niet met een lege maag. Klinkt best fijn he?

Ferry ging mee ter ondersteuning, al snappen mannen (na ja, sommige mannen) nog steeds niet waarom dat zo belangrijk is. Week ervoor:
– “Ik heb maandagmorgen een afspraak bij de kapper.”
– “Hoe laat dan?”
– “Negen uur.” ”
– “Maar ik moet naar de kaakchirurg.”
– “Maar ik kan toch met de fiets…”
– “Schat, ik wil je graag mee!”
Was hij even vergeten. En nee, hij hoefde mijn hand niet vast te houden. Hij mocht keurig wachten in de wachtkamer en me daarna opvangen, terwijl mijn mond vol tientallen verdovingen zat.   Lees verder…

Over de niet-leuke-tandarts met slechte mededeling

Vanmorgen bracht ik een bezoekje aan de tandarts. En hoe leuk die nieuwe tandarts ook is, hoe vriendelijk en hoe joviaal, ik ga er toch nog steeds niet heen voor de lol. Nog steeds had ik last van die ene kies. Na ja, die ene. Ik wist nog steeds niet welke.

Ik hoor je zuchten: “Je gaat zeker weer op reis he?”. Ja, ik ga weer op reis en de vaste bezoeker weet inmiddels dat er dan altijd lichamelijk iets mis met mij is. Twee simpele voorbeelden? Toen we naar de Verenigde Staten gingen, was ik behoorlijk ziek en dacht zelfs aan de Mexicaanse griep. Gevolg: Laura was bang niet toegelaten te worden tot het land. En angst komt bij mij zelden uit, dus ik werd gewoon toegelaten. Toen ik naar Suriname ging (of was het nu Thailand?) had ik een oogontsteking (viraal) en dat kon nog wel erger worden in de loop van de week. Vochtige weer hielp mij echter en binnen no-time was het weg. En nu, nu ik naar IJsland ga? Nu heb ik dus iets aan mijn gebit.

“Wat zie je er lekker zomers uit”. Dat waren de woorden van de leuke tandarts toen ik binnenkom en hem netjes – ik ben toch nog enigszins opgevoed – een hand gaf. Nee, ik had me niet speciaal aangekleed voor de tandarts. Als de mussen bijna van het dak vallen, kun je alleen maar kledingstukken aan die zo weinig mogelijk bedekken toch?   Lees verder…