Throwback Thursday

Het is geen verkooppraatje naar klanten toe als ik zeg dat foto’s enorm kostbaar zijn. Dat zijn ze echt! Neem nu bijvoorbeeld mijn jeugdfoto’s die mijn vader een aantal jaren geleden allemaal inscande.

Ik blader ze echt niet elke dag door, het zijn teveel dvd’s. Maar ik heb wel een selectie op mijn iMac staan en ook op mijn telefoon. Ik vind het zalig om er doorheen te bladeren. Familie & vakantie; daar lijkt mijn jeugd uit te hebben bestaan als je deze selectie bekijkt. En sporten. Wat hebben we veel weekendjes doorgebracht langs de fietscrossbaan. Hoewel daar verrassend weinig foto’s van zijn. Waren we te druk?

Tijd voor een throwback thursday, zodat jullie eens zien hoe Laura tot haar 14e opgroeide en veranderde. Alleen de selectie maken vond ik al geweldig. Wat kreeg ik er een dikke glimlach van op mijn gezicht.   Lees verder…

De charme van schoolvakanties

Toen ik nog een klein Lauraatje was kon ik niet genieten van schoolvakanties. Nu ik de kleine schoolgaande Laura heb ingeruild voor de (meer dan) fulltime werkende Laura zou ik er een moord voor doen. Figuurlijk dan hè?

Zo ijverig & ambitieus als ik ben in mijn werk en alle nevenactiviteiten die ik daarnaast doe, zoveel verantwoordelijkheidsgevoel had ik vroeger ook met betrekking tot school. Als ik zei dat ik ziek was, wist mijn moeder dat ik ook echt ziek was. Ik bleef niet voor de lol thuis. Er was altijd wel iets dat ik niet wilde missen, dat leuker was dan op bed of op de bank liggen. Die ene gymles (gek eigenlijk, want gym vond ik helemaal niet zo leuk, ik werd altijd als laatst gekozen), de handenarbeidles of de aardrijkskundetoets. Ik wilde niets missen…

Toegegeven: dat ambitieuze schoolgedrag heb ik niet mijn hele lerende carrière volgehouden. Op de HBO was er niet altijd lesplicht van en daar maakte ik regelmatig gebruik van. Tot grote ergernis van mijn ouders die drie maanden voor mijn afstuderen moesten concluderen dat ik nog 20 studiepunten miste. Tentamens die ik niet had gehaald omdat ik een concentratievermogen van niets heb en leren voor toetsen een drama is. Geef mij maar praktijkopdrachten! (waarmee ik die 20 punten inhaalde, dank flexibele leraar)   Lees verder…

De galajurk die ik niet weg kan gooien

Al 14 jaar hangt hij in de kast: de galajurk die vriendinnetje Mirjam voor mij maakte. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om hem weg te doen, ook al zal ik hem nooit meer aantrekken…

Ik was 18 toen mijn allereerste langer-dan-4-weken-vriendje M. het uitmaakte. Ik bleef met een gebroken hart achter. In die tijd dacht ik nog dat als je langer dan een half jaar samen was, het voor eeuwig zou zijn. Na een jaar en zestien dagen maakte hij het echter uit… Nog geen half jaar later liep ik in de armen van B.

B. was alles wat M. niet was. M. was iemand voor wie ik altijd moest vechten, iemand waar ik tegen op keek en die niets in mijn ogen fout kon doen. Ik deed letterlijk alles voor hem. Dat ik hem daarmee juist van mij aftrapte, zag ik niet. Dat leerde B. mij onbewust bleek later…

B. en ik kenden elkaar nog maar kort toen hij mij meevroeg naar het kerstgala van… Ja, van wat eigenlijk? Volgens mij was het van de sjieke school van zijn beste vriend K. Dresscode: iets met chique & black tie. Ik keek in mijn kast en werd direct droevig.

Vriendin Mirjam – die ik kende via mijn van-korte-duur-vriendje voor M. en ook nog kort na M, lang leve rebounds – bood een oplossing. Zij kon, en volgens mij deed ze ook een opleiding in die richting, voor mij wel een galajurk maken. Goed plan! Dacht ik… Want het was nog best een gestress: stof, model, deadlines. Ik wilde natuurlijk wel goed voor de dag komen bij die sjieke bedoening. Mirjam flikte het hem: ik had een geweldige jurk, met een lage rug waar je u tegen mocht zeggen en een split letterlijk tot aan mijn heup. Maar hey, ik was toen ook zo smal en licht dat een windvlaag me op kon tillen.   Lees verder…

Favourite Friday #1: uit de oude doos

Mijn eerste blogpost hier dateert van juli 2008. Hoewel lang niet al mijn blogposts mijn tussentijdse opruimwoede hebben overleefd, staan er hier al gauw zo’n 500 items.

Mag je van jezelf zeggen dat daar best wat mooie pareltjes tussen zitten? Daar kwam ik onlangs namelijk achter toen ik niet kon slapen en van de ene post naar de andere switchte.

En toen bedacht ik me dat het stiekem best zonde is dat deze amper meer worden gelezen. Zeker nu ik een lading nieuwe lezers heb. En dus besloot ik een nieuwe rubriek in het leven te roepen: Favourite Friday. Elke vrijdag vijf (of 10 als ik echt niet kan kiezen) van mijn favorieten blogs gekoppeld aan een thema. Een soort van ‘Uit de oude doos’.

En uit de oude doos betekent ook items over toen Laura nog een Lauraatje was. Daarom deze week een selectie van mijn favoriete blogs over mijn jongere jaren en jeugdherinneringen. Veel lees- maar ook kijkplezier, want bij elke blogpost staat een foto uit mijn jeugd.
  Lees verder…

Tot over mijn oren verliefd

Tot mijn 15e had ik om de haverklap een nieuwe crush. Moeilijk was het niet: even in je vingers knippen en je had Laura’s aandacht. Of misschien hoefde je nog wel minder te doen. Drazic deed er weinig voor en toch was ik idolaat van hem.

Bijna net zo idolaat als van Rick, waarvan ik hoop dat hij vanaf nu nimmer mijn blog vindt. Rick zat bij me in de brugklas – wat bij ons drie jaar duurde – en ik vond hem stoer. Geweldig. Charmant. Een lekker ding. Ja, toen dan hè?

Of Rick ook wat in mij zag? Nee. Ondanks dat ik in elk teken – ik mocht die ene bijzondere pen van zijn vader lenen – een sprankje hoop zag. Zelfs in de jongensachtige, opschepperige geintjes dat ik na schooltijd bij hem langs zou komen om… Ja, om wat eigenlijk? Met Rick werd het dus nooit wat, ondanks mijn vele dagdromen.   Lees verder…