Verwaarloosd in een hokje

Boaz is the bomb. Elke dag weer hoor ik mijn baasjes vol lof over zijn – als je het mij vraagt nogal lompe – acties opscheppen.

Want ja, meneer kan al zitten. En af. Hij weet wat zijn plaats is. Hij groeit naar behoren. Hij piept zo lief in zijn slaap. Hij is praktisch zindelijk. Hij kan snoepjes (soms) laten liggen tot Laura ‘pak maar’ zegt… Maar wat niemand zich beseft, is dat ik door Boaz een heel ander leven heb en dat dat enorm stom is. Op 19 december leverde ik mijn vrijheid namelijk in. Voorgoed? In elk geval voorlopig.

Ik hoef geen medelijden hoor. Want heel eerlijk: natuurlijk liep ik altijd graag vrij rond, maar nu…? Ik ben de laatste die een 14 kilo wegend kolos met grote poten op me wil hebben. En dus snappen mijn baasjes dat, ook al wil Boaz niet meer dan spelen, het niet handig is om ons samen op het speelkleed te zetten.   Lees verder…

Konijn Tim krijgt een vriendje

Al maanden hoor ik het aan: in december krijg ik een vriendje. Zo’n harig pluizenbolletje. Wil ik daar wel vriendjes mee zijn? Wil ik wel vriendjes zijn met iemand die 20x zo zwaar wordt als ik?

Mijn baasjes hebben het in hun hoofd gehaald – ja gehaald, kom op, ik had hier toch een monopolie-positie – om nog een dier in huis te nemen. Die 11 vissen in de vijver die trek ik nog wel, maar een dier in huis. Een mand op de plek waar nu mijn kleedje ligt. Een bench die 20x zo groot is als mijn kooi. Ho wacht, heb ik ook nog wat te zeggen…?

  Lees verder…

Konijn Tim

Aldus het beweeglijke monster

Ik mag dan een bazinnetje hebben die fotograaf is, je zult me niet snel op foto’s vinden. Ik ben namelijk een beweeglijk monster.

Echt, dat zijn de woorden van mijn bazinnetje. Ik ben een beweeglijk monster. Het zal je maar gezegd worden. En dan ook nog geen fotoshoot. Slechts één keer durfde ze een fotoshoot van haar beweeglijke monster aan.

Ze wilde me zo graag in de studio op de foto zetten en ik besloot dat te saboteren. Dat krijg je als je een beweeglijk monster wordt genoemd. En: kom op, ik ga toch niet op een glad, wit stuk papier aan een rol stil zitten. Ik ontdek toch liever de hele zolder.

Helaas had ik mijn bazinnetje te laag ingeschat. Ze had hier natuurlijk een oplossing voor: omkopen met wortels. Ik werd in een houten emmer gezet met een hele bos van die oranje dingen. Daarvoor wil ik natuurlijk wel eventjes model staan!   Lees verder…

Een konijnenzomer

Elke ochtend zie ik het bazinnetje twijfelen: wel jas, geen jas. Open schoenen, dichte schoenen. Schuifpui open of net te koud?

De zomer zorgt voor heel wat kopzorgen bij de gemiddelde Nederlander. En voor heel veel geklaag. Want ja, ik lees ook Twitter. En half Twitter-land klaagt over de regen. Of, zoals dit weekend, over benauwdheid.

Ik snap het niet. Het is als mens toch best simpel: als het regent, pak je een paraplu, als de zon schijnt doe je slippers aan en als het koud is pak je een jas. Is het warm, trek je gewoon een kledingstuk ook. Zo simpel is het.   Lees verder…

Ik heb echt een heel zwaar leven

“Ik heb een heel zwaar leven, maar echt een heel zwaar leven. Moeilijk, moeilijk, moeilijk. Heb echt een heel zwaar leven. Het leven is voor mij gewoon ontzettend zwaar.”

Dit YouTube filmpje kreeg ik toegezonden van Lau01 na het lezen van mijn vorige blog. Ze bedoelde het vast sarcastisch, maar onderschat het niet. Ik heb als konijn echt geen hondenleven, maar ook zeker geen luizenleven. Waarom niet? Nou lees gerust verder.

Ter beeldvorming even mijn leefomstandigheden. Mijn huis, een veredelde kooi, is 60 cm bij 1 meter (gok ik, en ik weet niet of mijn inschattingsvermogen nou zo goed is). Hier verblijf ik als de baasjes weg zijn. En dat is nogal vaak. Beetje vergelijkbaar met dat jullie 10 uur op een dag in een te kleine badkamer zitten.

Mag ik er uit, als ze eens thuis zijn, dan heb ik gelukkig wel 30 vierkante meter (+ de gang als ik durf) tot mijn beschikking. Maar laten we wel zijn: na 2,5 jaar ken ik die ruimte mm voor mm en er valt niets meer te ontdekken. En dus ga ik maar op mijn kleed – dat al heel oud is, wanneer krijg ik eens een nieuwe – liggen. Een beetje peinzen over de wereldproblematiek. Wat als de recessie nog harder toeslaat en een van de baasjes zijn/haar baan kwijt raakt? Krijg ik dan nog wel bananen?   Lees verder…