Hoe het rijden me verging…?

Ik zag er zo tegenop: rijden in Griekenland, op de smalle bergweggetjes en dan met name het weggetje naar de accommodatie toe. Ik oefende met Ferry in Nederland zelfs nog de hellingproef, puur om een beetje gerustgesteld te worden. En toch bleef ik er tegenop zien…

Bij de aankomst op de luchthaven pakken we onze koffer en begeven ons naar Hertz. Daar zou onze auto klaar staan. “You will get a brand new one”, vertelt de meneer achter de balie mij. Een gloednieuw rood Seatje, met slechts 13 km op de teller. Glimmend, gaaf, zonder krassen, wieldoppen helemaal nieuw. Auch! Dat maakt het nog een stuk enger. We laden de koffers in & verrassend soepel (ik heb altijd moeite met andere koppelingen) rijden we weg.

Het eerste deel is niet spannend, het is snelweg. Hoewel… ik blijk een immens grote dode hoek te hebben met de spiegel en krijg hem niet beter afgesteld. Dat wordt weinig inhalen, want links zie ik gewoon echt bar slecht. Maar goed, ik was toch niet van plan haast te hebben. Na ongeveer een half uur ga ik de uitdaging met mezelf aan: we duiken de snelweg af en willen het plaatsje Kastelli bezoeken. Het begin van de vele haarspeldbochtjes die zullen volgen.

  Lees verder…

Het andere Kreta

Authentieke plekken & genoeg mogelijkheden om te fotograferen: dat zijn de meest belangrijke ingrediënten voor een geslaagde vakantie voor mij. Wat dat betreft was de afgelopen vakantie naar Kreta een walhalla voor me. Al was het af en toe even zoeken…

Het is geen geheim dat ik groot fan ben van Eliza was here. Deze reisorganisatie slaat, zoals ze zelf zeggen, linksaf waar anderen rechtsaf slaan. Je komt op plekjes die je zelf niet snel zou hebben ontdekt en in totaal andere accommodaties dan wanneer je via Sunweb, Corendon of Arke boekt. Kleinschaliger, weg van de massa. En altijd met huurauto, want je wilt natuurlijk veel ontdekken.

De accommodatie waar ik met mijn moeder naar toe ging, Cressa Ghitonia, stond al heel lang bovenaan mijn wishlist. Ik werd verliefd op de plaatjes én wilde daarbij kennismaken met Griekenland. Shame on me, ik was er nog nooit geweest. En met kennismaken met Griekenland bedoel ik niet feestend op Star Beach in Chersonissos. Nee, ik wilde bergdorpjes ontdekken. Met kleurrijke huizen en bloeiende bougainvilles.   Lees verder…

Of we elkaar al de hersenen hebben ingeslagen?

Nee. Af een toe een kleine irritatie. Dat ik de andere kant op wil kijken om iets wat ze zegt of doet. Maar dat schaamtegevoel kennen alle dochters toch? En heeft mijn moeder ongetwijfeld ook bij mij…

Wat we dan hebben gedaan in plaats van elkaar de hersenen in te slaan? We hebben geshopt in Agios Nikolaos. Twee paar nieuwe schoenen voor Lautje. En cadeautjes voor Ferry, die mochten niet ontbreken. We hebben een middag liggen zonnen op Vai Beach. En toen was ik knalrood en smeerde mijn moeder me bijna net zo zorgzaam in als de keer dat ik een zonnesteek opliep na mijn eerste dagje strand met Ferry. We dronken wijn & mojito’s.

Ik kwam over mijn angst voor haarspeldbochten en smalle straatjes heen. Zelfs in het donker trotseer ik ze zonder blikken en blozen. En met dank aan Ferry ben ik gedrevenen in de hellingproef dan de Grieken zelf. We ondergingen beiden een bodyscrub, op kosten van mijn moeder. Een massage volgt morgen, als mijn tomatenhuidje dat dan trekt.   Lees verder…

3 redenen waarom ik een slechte reiziger ben

Ik mag dan graag veel van de wereld zien, en er ook al veel van hebben gezien door mijn werk voor Vakantie.nl, als het erop aankomt – zoals gisteravond – ben ik een reiziger van niets.

Ik kan enorm naar vakantie uitkijken. Mijn vrienden, familie en collega’s 100x laten vallen dat ik bijna naar Kreta ga. En trots vertellen hoe tof het is dat ik dat met mijn moeder ga doen. Maar als het dan bijna zo ver is kan ik me om alles druk maken en zit er steeds zo’n stemmetje in mijn hoofd dat alle mogelijke, en vooral negatieve, scenario’s naar voren haalt.

  Lees verder…

Gedurfd?

“Maar je vakantie is vakantie, dan hoef je je mail niet te checken”. Ik grinnik en zeg: “Ik ben met mijn moeder weg, ik kan af en toe wel wat afleiding gebruiken denk ik.”

Hoewel het natuurlijk een geintje is – en kennelijk een leuke, want mijn manager schoot in de lach – zit er wel een kern van waarheid in. Zoals in elk grapje. Zes dagen met mijn moeder, wanneer was dat voor het laatst? Eind 2011 gingen we samen twee nachten weg en in 2007 gingen we met het hele gezin naar Egypte. Met elk een eigen hotelkamer en niet non-stop op elkaar aangewezen. Dat wordt nu wel even anders…

Mijn moeder is niet de moeilijkste, zeker niet. Ze doet makkelijk water bij de wijn en maakt het graag een ander naar de zin. Dus als ik zeg: “Kom op mam, we stappen in de auto en gaan naar X”, dan zal ze geen nee zeggen. Ik heb het vast uitgezocht en het is vast leuk. En al zal zij het niet leuk vinden, de vraag is of ze dat zal zeggen. Ik vind het kennelijk leuk en als ik er gelukkig van word, wordt mijn moeder dat ook.

  Lees verder…