Bring back the memories

Zeventien was ik, toen ik afscheid nam van de Huizermaat. De middelbare school waar ik vijf jaar lang met veel plezier heen ging. Met pijn in mijn hart, zei ik gedag. Ik wilde niet naar die grote onpersoonlijke hoge school. Ik wilde vertrouwd in Huizen blijven, bij de leraren die we met de voornaam aanspraken en waar je legaal kon ‘spijbelen’. Vandaag ging ik terug in de tijd…

12 jaar was ik toen ik de overstap maakte van de basisschool (waar ik overigens ook met pijn in mijn hart wegging) naar de middelbare school. Een paar maanden voor aanvang moesten we kennis maken met onze mentorklas, de mentorklas die we drie jaar lang zouden hebben. En Laura? Die viel de week daarvoor op haar plaat en kwam met een dik en blauw gezicht aan. Die dag werd er een foto gemaakt voor het klassenboek, ik stond dus drie jaar misvormd in het klassenboek… Oeps!   Lees verder…

Die ene vriend van de middelbare school

In 1997 kwamen we bij elkaar in de klas, 5 havo. Hij was het jaar daarvoor gezakt, door de Pfeiffer als je hem moet geloven. Hij was de pias en behoorde tot het populaire groepje. Ik was wat meer op de achtergrond en behoorde duidelijk niet tot de populaire groep. Toch werden we vriendjes…

Hoe hij mij zag? Hij herinnert me nog als het meisje dat op zaterdag – na haar werk bij de bakker – lekkere broodjes langs kwam brengen, ik herinner me dat niet meer. Ik herinner me nog wel de vele potjes Photoplay bij de kartbaan, waar hij toen werkte.

Inmiddels zijn we bijna 10 jaar in het bezit van ons havo-diploma. Contact is er nog steeds. En dat is best verwonderlijk, hij woont namelijk al jaren in Amerika. Eén keer zag ik hem in Nederland, toen hij een weekje terug was. We gingen uit eten en natuurlijk photoplayen. De laatste keer dat ik hem zag was in 2007, nota bene in Manhattan. Samen met Ferry en Melissa (zijn vrouw) hebben we ons een dag vermaakt; Central Park, Strawberry Field, Brooklyn Bridge en uit eten bij Jeckyll en Hyde. Top!   Lees verder…