En dan ben je 30…

En word je wakker met een ontbijt op bed. Met een telefoontje van je ouders, die al ruim twee weken in Vietnam zitten en die je eigenlijk best mist. Vervolgens ga je op de koffie bij hoogzwangere schoonzusje.

Klinkt nog niet echt als een feestdag toch? Nou oké, het was geloof ik de eerste keer ontbijt op bed dat ik van Ferry kreeg, dus er moest wel iets bijzonders zijn. Juist, mijn 30e verjaardag. Maar ik ging gewoon naar de kapper toe. Zoals ik wel vaker doe. En ik ging op pad met mijn camera. Zoals ik wel vaker doe. En we gingen uit eten. Zoals we wel vaker doen.   Lees verder…

De psychologische drempel

Ik ben niet bang om rimpels te krijgen. Of om ingeruild te worden voor een jonger exemplaar. De grijzen haren heb ik al sinds ik 26 ben. En toch kijk ik niet bepaald uit naar 24 mei.

Gisteravond besefte ik me ‘opeens’ dat ik deze maand mijn twintigerjaren achter me laat. Der-tig. En niets ten nadele van mensen die (de) 30 zijn (gepasseerd). Ik weet dat het niet stokoud is. Toen Ferry dertig werd vond ik hem ook nog steeds een jonge God. Maar nu ik het zelf ben…

Toen ik twintig werd, lag alles nog voor me open. Ik ging naar school, was derdejaars student aan de HvA. Ik was nog vrijgezel (tot een maand later), carrière was een ver-van-mijn-bed-show. Ik wist niet eens wat ik echt-echt-echt wilde. Nu weet ik dat iets meer. Met de nadruk op iets.   Lees verder…

Ja, ik word oud

Als mensen vragen naar mijn leeftijd, dan moet ik nadenken. Ik ben geneigd 25 te zeggen, terwijl ik toch echt 29 ben. En de 30 ligt toch echt op me te wachten. Word ik al zo oud? Ja, ik word al zo oud. En nog erger: ik signaleer steeds meer tekenen van dat oud worden.

En dan heb ik het niet over het feit dat iedereen vraagt of ik volgend jaar een dik feest ga geven voor mijn 30e verjaardag. Waarbij dat 30 nog even wordt benadrukt. Nee, ik heb het over het feit dat niet meer alles zo soepel is als vroeger. Dat ik niet meer zo fris en fruitig ben. Dat als ik een nacht minder slaap, en dan nog zonder alcohol ook, ik me de volgende dag nog erger voel dan in de tijd dat ik wel eens een glaasje teveel op had en te weinig sliep. En het erge is: de dag ná de volgende dag is dat nog steeds zichtbaar aan mijn wallen.   Lees verder…

Grijs haar

Help! Ik word grijs

Net zoals dat ik nog precies weet waar ik was en wat ik deed toen Pim Fortuyn werd neergeschoten (bij mijn ouders, die die dag 25 jaar getrouwd waren) of de Twin Towers instortten (stage bij Vrouwonline.nl), weet ik ook nog precies wanneer ik voor het eerst werd geconfronteerd met mijn (jaja, ik ben 27) grijze haren.

Zoals de meeste inmiddels weten is mijn schoonzusje kapster. Best handig en aangenaam, over het algemeen. Ze is ook erg eerlijk en dat kan soms confronterend zijn. “Ga je zo naar een bruiloft? Je haar is hartstikke droog!” Enige voordeel is dat ze me dan wel meesleept naar de badkamer en dat ik vervolgens straal omdat mijn haar zo geweldig zit.   Lees verder…