Klaar met de buren!
Was ik in juni witheet van woede door toedoen van de buren en hun hond, vandaag was ik niet alleen witheet. Ik stond letterlijk te trillen. Niet eens zozeer omdat de deur voor mijn neus werd dichtgeslagen, maar wel omdat ik voor leugenaar werd uitgemaakt.
Je buren, je moet het er soms helaas maar mee doen. We zijn gezegend met de buren aan de rechterkant en ook de buurman aan de linkerkant is geen onaardige vent. Maar met de buren achter ons is geen communicatie mogelijk. Ondanks de pogingen van onze kant.
Wie de vorige blogpost heeft gelezen, kent het verhaal inmiddels. Wie dat niet heeft gedaan raad ik nu aan dat wel te doen. Dat scheelt mij een hoop herhalen. Na het schrijven van deze blogpost hebben we alles even laten bedaren. We vertikten het om zelf actie te ondernemen om die hond uit onze tuin te houden. ‘We gaan toch niet van hun probleem ons probleem maken?’, zeiden we tegen elkaar. Maar toen Ferry al liggend op zijn ligbedje wakker werd gemaakt door twee grote hondenpoten was de maat vol. We gaven ruim € 50,- uit bij de bouwmarkt zonder naam (anders krijg ik ruzie met mijn vader, reclame maken voor zijn concurrenten is not done) en spanden gaas over 10 meter lengte en een border. Zo hadden wij in elk geval alles gedaan. Lees verder…