De charme van schoolvakanties

Toen ik nog een klein Lauraatje was kon ik niet genieten van schoolvakanties. Nu ik de kleine schoolgaande Laura heb ingeruild voor de (meer dan) fulltime werkende Laura zou ik er een moord voor doen. Figuurlijk dan hè?

Zo ijverig & ambitieus als ik ben in mijn werk en alle nevenactiviteiten die ik daarnaast doe, zoveel verantwoordelijkheidsgevoel had ik vroeger ook met betrekking tot school. Als ik zei dat ik ziek was, wist mijn moeder dat ik ook echt ziek was. Ik bleef niet voor de lol thuis. Er was altijd wel iets dat ik niet wilde missen, dat leuker was dan op bed of op de bank liggen. Die ene gymles (gek eigenlijk, want gym vond ik helemaal niet zo leuk, ik werd altijd als laatst gekozen), de handenarbeidles of de aardrijkskundetoets. Ik wilde niets missen…

Toegegeven: dat ambitieuze schoolgedrag heb ik niet mijn hele lerende carrière volgehouden. Op de HBO was er niet altijd lesplicht van en daar maakte ik regelmatig gebruik van. Tot grote ergernis van mijn ouders die drie maanden voor mijn afstuderen moesten concluderen dat ik nog 20 studiepunten miste. Tentamens die ik niet had gehaald omdat ik een concentratievermogen van niets heb en leren voor toetsen een drama is. Geef mij maar praktijkopdrachten! (waarmee ik die 20 punten inhaalde, dank flexibele leraar) Lees verder…

Meneer Laurentius & de gele kaart

Soms zou je iemand met terugwerkende kracht willen bedanken. In mijn geval is het meneer Laurentius. Dankzij hem kon ik mijn liefde voor internet ontwikkelen en dankzij hem ben ik nu waar ik ben.

Er was een tijd dat er nog geen glasvezel, en zelfs geen kabel was. Dat niet elk huishouden internet tot zijn beschikking had. Dat je op school nog in DOS zat te werken. Als ik zeg dat ik die tijd heb meegemaakt dan voel ik me oud, maar helaas, het is zo…

Ik was een jaar of 15 (anno 1996 dus) toen internet er ‘opeens’ was. Nou ja, was… In beperkte mate. In de gang van de tweede verdieping op onze school stonden zes computers die een internetverbinding tot hun beschikking hadden. Wat een luxe! Helaas wilde iedereen – gek he? – er gebruik van maken. Om overmatig gebruik en ruzies over wie er aan de beurt was in te perken, werd de gele kaart in het leven geroepen. Lees verder…