Waarom ik zo van stedentrips houd
Als klein meisje ben ik opgegroeid met één vakantiebestemming: Spanje. Als ondernemer had mijn vader welgeteld twee weken vakantie en dan wilde hij rust. Niets doen, zwembad, zon & animatie voor de kinderen. Of ik dat erg vond? Nee!
Vakantie was voor mij Spanje, dat de wereld zoveel andere mooie landen had was ik me niet van bewust. Ik had zon, ik had een zwembad, ‘s avonds aten we de lekkerste gegrilde kip en ik had heel veel vakantievriendjes- en vriendinnetjes. Wat wil je als kind nog meer?
Pas een aantal jaar nadat ik uit huis was gegaan, kwam ik erachter hoeveel meer de wereld te bieden had én bovenal dat er meer dan zon, zee en strand was. We boekten onze eerste stedentrip in ik denk 2005, naar Barcelona. Veilig, want zonnig en er is ook strand. En ze kunnen er Engels en er is eten dat dit meisje-dat-niets-lust ook lekker vindt.
Het was het begin van een reeks stedentrips. Want wat bleken stedentrips geweldig te zijn! Waar ik bij zon, zee & strand vakanties toegeef aan mijn vermoeidheid en na de vakantie moeite heb om weer in mijn ritme te komen, behoud ik bij stedentrips mijn ritme. Actief zijn is kennelijk toch meer mijn ding. Ik kom terug met 3x zoveel energie. Daarnaast zie je zoooooveel meer, en bovenal fotografeer ik meer dan tijdens een zonvakantie. Sterker nog: tijdens onze rondreis Florida (twee weken) nam ik minder foto’s dan tijdens onze stedentrip naar Praag (4 dagen).