60

“Wil je naast mij of naast je vader zitten?”, vraagt mijn moeder standaard als ik bij hen eet. “Doe maar naast jou, dan zit ik tegenover pap. Praat makkelijker.”

Ik hoor een kleine zucht en zie een glimlach bij mijn moeder. Ze weet hoe het zit en dat dat nooit zal veranderen: Laura is een papa’s kindje. Wat niet wegneemt dat ik heel erg van mijn moeder houd, laat dat even duidelijk zijn.

Vraag me niet of het vroeger ook zo was en waarom het zo is, maar de connectie met mijn vader is – in elk geval vanuit mijn kant – niet los te snijden. Een soort onzichtbaar touwtje waardoor we verbonden zijn. Ik zie mijn moeder nog net niet met haar ogen rollen als ik in een discussie wéér mijn vader bijval.   Lees verder…

Hoe je je vader voor schut zet

Het nadeel van het hebben van een 2.0-dochter, is dat je als vader nooit weet hoe je waar te kijk wordt gezet. Dochterlief kan vervelende verhalen publiceren waar ze wil. Of oncharmante foto’s. Van een dagje Thialf bijvoorbeeld.

Met het risico onterft te worden, plaats ik hem toch, deze hilarische foto van mijn vader. Gisteren was het tijd voor onze vader-dochter-dagje naar Thialf. Het cadeau dat hij in oktober vorig jaar voor zijn verjaardag kreeg, en waar hij een paar traantjes bij wegpinkte.

“Ga je ook oranje uitgedost?”, werd mij ’s ochtends op Twitter gevraagd. Oranje, wat is dat? Dat staat dit bleke melkmeisje toch niet? Maar toen we eenmaal in Heerenveen waren en ik een oranje uitgedoste kraam zag, besloot ik met de meute mee te gaan.   Lees verder…

Het verjaardagscadeau & de tranen

Of ik mijn vader ooit eerder heb zien huilen? Niet dat ik me kan herinneren. Maar gisteren, na het geven van zijn verjaardagscadeautje, was ‘ie opeens toch wel geëmotioneerd. Emotie komt met de jaren?

Dat ik een papa’s kindje ben, heb ik altijd geweten. Het werd me echter pas echt duidelijk toen we laatst in de achtertuin aan de gegrilde kip zaten. Qualitytime met alleen mijn vader, wanneer had ik dat nou?   Lees verder…

De papa die opeens niet saai blijkt te zijn

Als meisje van 12 vond ik het maar saai: een vader die schroefjes en zagen verkoopt. Geen politieagent met spannende verhalen of eentje die de wereld ‘beter’ maakte. Nee, mijn vader had een in mijn ogen stoffige winkel met allemaal dingen waar je toch niets mee kunt. Negentien jaar later kom ik er dan toch nog achter dat het verdomd handig kan zijn…

Natuurlijk was ik me er van bewust – ook al toen ik 12 was – dat mijn vader meer deed dan schroefjes en zagen verkopen. Hij voorzag bedrijven van machines, adviseerde mensen over het beveiligen van woningen (of was dat pas later, pap?) en als de letterlijke klap op de vuurpijl verkocht hij vuurwerk. In december was mijn vader opeens wel heel stoer en had ik een stuk meer vriendjes. Vriendjes waar je logischerwijze niets mee kan, stomme profiteurtjes. Maar dat terzijde.

In de jaren die volgde werd ik me er ook steeds meer bewust van dat mijn vader geen sullige schroefjesverkoper was, mijn vader was meer. Of is meer eigenlijk. Hij is een geweldige zakenman, die kansen in de markt op het goede moment aanvoelt. Die snapt dat je het in bepaalde tijden niet meer moet hebben van de traditionele spijkers, want daar heb je tegenwoordig toch (sorry pap, dat ik vloek) de Praxis en de Gamma voor?   Lees verder…

Papa’s kindje

Niets ten nadele van mijn moeder – dat zeker niet, ze is een schat – maar ik ben een papa’s kindje. Volgens mij altijd al geweest en ik zal het ook altijd blijven, vrees ik. En niet in de laatste plaats omdat ik gruwelijk veel op hem lijk…

Zijn doorzettingsvermogen, zijn perfectionisme, zijn werkinzet, het altijd alles voor anderen willen doen: ik lijk op mijn vader. Innerlijk dan, uiterlijk niet. Stel je voor dat ik zo’n buik zou hebben, nee pap, dank je. Buiten dat liggen we vaak meer dan op één lijn.

Zeventien was ik

Mijn allereerste echte vriendje diende zich aan. Oké, op Olivier na, die een maand of twee daarvoor op het toneel was, en bij de eerste kennismaking met mijn ouders twee uur te laat kwam… Terug naar eerste vriendje: Laura wilde aan de pil. “Was je dan van plan seks te hebben?”, vroeg mijn moeder.   Lees verder…