De kamer op zijn kop

Toen Boaz onderdeel ging uitmaken van ons huishouden gezin wisten we dat er een moment zou komen dat we onze mooie houten vloer zouden moeten afschrijven. Geolied eiken gaat namelijk niet samen met slobberende beesten. Watervlekken alom!

Het is maar goed dat we niet vantevoren wisten hoeveel dit werkelijk zou zijn. Als je een waterbak in de gang zet, blijkt namelijk dat de schade niet beperkt wordt tot de gang. Meneer neemt in zijn hangwangen en dikke lippen een sloot water mee en laat vervolgens een spoor van waterdruppels achter. Om nog niet te spreken over een ander (reutjes)probleem: een pus-piemel.

Die ooit zo mooie houten vloer was dus al snel naar zijn grootje, maar het sparen vlotte niet zo snel. In elk geval niet snel genoeg voor onze wensen. We wilden dan niet enkel een nieuwe, stenen vloer, daar moest ook meteen vloerverwarming in komen. En de convectorput moest worden dichtgemaakt. En de meubels? Die waren ook wel aan vervanging toe, mede omdat de huidige niet bij de door ons zo geliefde vloeren zouden passen. Kassa dus!   Lees verder…

Met dank aan Pinterest

Ruim drie jaar geleden trokken we in ons droompaleis. En ik weet zeker dat deze woning er heel anders had uitgezien als ik toen al Pinterest had gehad. Praktisch de hele werkkamer studio – want dat is het volgens Ferry, ook al maak ik er geen foto’s meer – is ingericht en gestyled met dank aan dit geweldige platform.

Gaat er geen belletje rinkelen bij het woord Pinterest? Check dan even het item wat ik er ooit over schreef op Like & Love (it!) en mijn eigen account binnen dit netwerk. Niets leuker dan op die manier moodboards creëren. Toen we het plan opvatten om de zolder om te bouwen, ging ik hier dan ook direct aan de gang. Met accessoires, ideeën, kleurkaarten en meer.

Alleen de meubels…. die kon ik niet vinden. Op Twitter deed ik een oproep voor meubels van steigerhout en zo kwam ik terecht bij Jeroen van w00tdesign. Ik viel voor zijn witte eettafel (maar dan iets met dichte wanden, want ik ben een rommelkont) en wist dat ik verder wilde met hem. We kwamen snel uit de ontwerpen voor het bureau en de DJ-booth en toen kwam het lange wachten. Na ja, lang… zes weken, want handgemaakt. En zes weken is heel erg lang voor een ongeduldje als ik. En ook voor een controlfreak als ik. Jeroen moet gillend gek van me zijn geworden: “Maar die planken he, onder het bureau, dubbelcheck: hoe diep zijn die ook alweer? Want mijn printer moet er op passen.” en “Oh ja, ik heb twee leuke krukken gezien, kan dat ook nog?”. Arme jongen!

Ondertussen was het ook arme portemonnee, want ik shopte me suf.   Lees verder…