Big Four Oh

The Big Four Oh

Ik ben dol op verrassingen én ik pak graag uit. Ik greep Ferry’s 40e verjaardag dan met beide handen aan om eens flink uit te pakken. In de afgelopen maanden regelde ik stukje bij beetje een verrassingsweekend vol dingen die hij leuk vindt.

Oké, als je onderstaande relaas uitleest dan heb ik misschien wel heel erg uitgepakt voor een verjaardag, maar er waren voor mij meer redenen om flink uit te pakken. Sowieso waren we dit jaar nog geen weekend samen weggeweest, geen vakantiedag niets. En dat konden we nu na een best vermoeiende verbouwing (daarover later meer) best gebruiken. En laten we ook niet vergeten dat 2014 niet echt lekker eindigde. Eind november kreeg ik mijn ontslag en vanaf december tot april zat ik thuis. Niet lang met stress: al in januari werd ik aangenomen bij dé VakantieDiscounter, waar ik 1 april ben begonnen. En ook mijn salaris werd tot die tijd doorbetaald. Maar je zit wel opeens constant op elkaars liep en zeker Ferry heeft tijd voor zichzelf nodig. Tel daarbij op dat ik niet echt leuker werd naarmate ik langer thuis zat… Ferry had echter een engelengeduld en ik ben hem daar enorm dankbaar voor. Ik zette dus een deel van mijn ontslagvergoeding in het geheim apart voor dit weekend.   Lees verder…

Toen ik 32 was…

… maakte ik samen met Ferry de reis van mijn leven naar Zuid-Afrika
… werd ik ‘moeder’ van kleine Boaz die nu niet zo klein meer is
… ging ik 88x uit eten (I love it!)

… herlanceerde ik Vakantie.nl (en wat ben ik er nog steeds trots op)
… wist ik een betere balans te vinden tussen privé, werk & eigen bedrijf
… trakteerde ik mezelf op een drie maanden lange sabbatical
… ontwikkelde ik een extreme liefde voor chocolade (arme weegschaal)
… leerde ik dat je tijdens een weekendje weg best niets kunt doen
… boekte ik voor het eerst van mijn leven een vakantie met alleen mijn moeder
… had ik 38 fotoshoots en fotografeerde ik 9 bruiloften
… leerde ik dat dat ook best kan tijdens een weekendje thuis
… schreef ik 132 items voor Like & Love (it!)
… gunde ik mezelf steeds vaker een avondje niets doen

  Lees verder…

60

“Wil je naast mij of naast je vader zitten?”, vraagt mijn moeder standaard als ik bij hen eet. “Doe maar naast jou, dan zit ik tegenover pap. Praat makkelijker.”

Ik hoor een kleine zucht en zie een glimlach bij mijn moeder. Ze weet hoe het zit en dat dat nooit zal veranderen: Laura is een papa’s kindje. Wat niet wegneemt dat ik heel erg van mijn moeder houd, laat dat even duidelijk zijn.

Vraag me niet of het vroeger ook zo was en waarom het zo is, maar de connectie met mijn vader is – in elk geval vanuit mijn kant – niet los te snijden. Een soort onzichtbaar touwtje waardoor we verbonden zijn. Ik zie mijn moeder nog net niet met haar ogen rollen als ik in een discussie wéér mijn vader bijval.   Lees verder…

Lieve mam (en pap)

Ik kan natuurlijk zeggen dat je er zelf om hebt gevraagd door op mijn 30e verjaardag in Vietnam te zitten. Maar feit blijft dat we deze vakantie al daarvoor boekten. De vakantie was ingepland voor ik besefte dat jij dan 60 werd. Terugdraaien was in verband met Ferry’s werk niet meer mogelijk.

En dus zit ik in Portugal terwijl jij in Nederland je verjaardag viert. Na ja, vieren. Net als ik vind jij kennelijk ook dat je een verjaardag niet kan vieren als een van de belangrijkste gezinsleden er niet is. En dus vier je het over een tijdje. Als papa ook bijna 60 wordt en jullie ook nog eens 35 jaar getrouwd zijn.   Lees verder…

Het verjaardagscadeau & de tranen

Of ik mijn vader ooit eerder heb zien huilen? Niet dat ik me kan herinneren. Maar gisteren, na het geven van zijn verjaardagscadeautje, was ‘ie opeens toch wel geëmotioneerd. Emotie komt met de jaren?

Dat ik een papa’s kindje ben, heb ik altijd geweten. Het werd me echter pas echt duidelijk toen we laatst in de achtertuin aan de gegrilde kip zaten. Qualitytime met alleen mijn vader, wanneer had ik dat nou?   Lees verder…