Verliefd op Ibiza

Het zou je hier haast zijn ontgaan, maar we gingen echt. Naar Ibiza. En ik werd verliefd. Niet zozeer op het eiland en de geweldige bezienswaardigheden (want die zijn beperkt), maar wel op de sfeer en het Ibiza-gevoel.

Hoewel zes dagen natuurlijk echt tekort is voor een vakantie – tegen de tijd dat je eindelijk echt alle sores van thuis hebt achtergelaten en totaal ontspannen bent, kun je je koffer alweer pakken – is zes dagen dus wel lang genoeg om verliefd te worden. Al was ik dat al na anderhalve dag. Waarom? Omdat je van dit eiland gewoon enorm happy wordt.

Ibiza is net zo chill als je verwacht, niemand is gehaast en niemand foetert op elkaar, iedereen is lief geluksmomenten Hoe kan een klein eiland zoveel geweldig mooie baaien hebben? geluksmomenten Mojito’s zijn (ondanks dat ze op sommige plekken € 16,- kosten) nog veel lekkerder in een tropische omgeving geluksmomenten Goed eten staat hier hoog in het vaandel geluksmomenten Je moet wel verliefd worden op Dalt Vila, het oude deel van Ibiza-Stad geluksmomenten   Lees verder…

Tot over mijn oren verliefd

Tot mijn 15e had ik om de haverklap een nieuwe crush. Moeilijk was het niet: even in je vingers knippen en je had Laura’s aandacht. Of misschien hoefde je nog wel minder te doen. Drazic deed er weinig voor en toch was ik idolaat van hem.

Bijna net zo idolaat als van Rick, waarvan ik hoop dat hij vanaf nu nimmer mijn blog vindt. Rick zat bij me in de brugklas – wat bij ons drie jaar duurde – en ik vond hem stoer. Geweldig. Charmant. Een lekker ding. Ja, toen dan hè?

Of Rick ook wat in mij zag? Nee. Ondanks dat ik in elk teken – ik mocht die ene bijzondere pen van zijn vader lenen – een sprankje hoop zag. Zelfs in de jongensachtige, opschepperige geintjes dat ik na schooltijd bij hem langs zou komen om… Ja, om wat eigenlijk? Met Rick werd het dus nooit wat, ondanks mijn vele dagdromen.   Lees verder…