Niet nog een vriendje

Ik klaag niet snel. In tegenstelling tot het bazinnetje, die van zeuren af en toe een hobby lijkt te maken. Vandaag maak ik een uitzondering en klaag. Terecht. Ik, het trouwe huiskonijn, wordt ernstig verwaarloosd.

Door – luister en huiver – een stel vissen. Ja, echt een stel vissen. En het mogen dan wel kostbare koi’s zijn, ze mogen dan zes keer zo duur zijn als ik (ja, echt waar, per stuk), het blijven natuurlijk gewoon vissen. Zonder zacht knuffelvachtje zoals ik. Maar met schubben en een vieze slijmlaag. Zeg eens eerlijk, waar zou jij de voorkeur aan geven?

Mijn baasje en bazinnetje duidelijk aan de vissen. Waar ik vroeger op de vrije dagen van het baasje – en dat zijn er nogal veel als je ambtenaar brandweerman bent – mocht rondhuppelen in huis, zit ik nu in mijn kooi, terwijl hij in de tuin bezig is. Regent het, dan word ik blij. Dat is geen weer om in de tuin aan de slag te gaan. Maar zelfs dan gaat hij met de vissen in de weer.   Lees verder…

Dag reiger, welkom koi

Toen ‘ie naar de vissendokter moest, was ik al bang dat er iets met hem zou zijn. Met Tancho (nee, ik heb hem geen naam gegeven, dat is het soort), mijn lievelingskoi met zijn oranje vlek op zijn kop. Toen was het vals alarm. Gisteren was het echter wel einde oefening.

We wonen in een nogal natuurrijke omgeving. In de berm tegenover het huis staat wel eens een reiger. Bij de sloot 600 meter verderop staat altijd diezelfde witte reiger. Daar bij het zwanennest. Toch zag Ferry er geen gevaar in: “We hebben er toch nog nooit één in de tuin gezien.” Het net ging eraf, want dat belemmerde het gezicht. Eerlijk is eerlijk, zonder net was het wel veel mooier.

Maar ook kostbaarder.   Lees verder…

Verliefd op kikukuryo

Een jaar geleden kwam ik voor het eerst in een winkel waar ze koi verkopen. Je weet wel, van die dure Japanse karpers. Ik verklaarde de geobsedeerde veelal veel te oude mannen (of contactgestoorde jongens van begin 20) voor gek dat ze daar de hele dag naar hun favoriete koi stonden te staren.

Inmiddels ben ik helemaal into koi. Nee, ik sta niet hele dagen te staren, maar verlang wel naar het moment dat ze uit mijn hand eten. Ik werd verliefd op de witte koi met rode stip die we vorig jaar kochten. En maakte me zorgen toen het deze winter hard vroor. En dat was niet omdat ik bang was dat de investering weggegooid geld was als ze zouden bevriezen. Het zijn gewoon huisdieren.   Lees verder…

Operatie ‘Red de vis’

Moet niet gekker worden: @ferryh is met een zieke koi naar de dokter? Heb je daar ook betaalbare zorgverzekeringen voor? #durftevragen

Een willekeurige – na ja, niet geheel willekeurige – tweet van mij gistermiddag. @joeleboel lag volgens mij praktisch onder de bank van het lachen, want je gaat toch niet met een vis naar de dokter? Oké, misschien overdreef ik – daar ben ik dol op – een beetje met het woord dokter. Het ging om de man waar wij 4/5 weken geleden de koi’s kochten. Aangezien hij ze kan testen op bacteriën, parasieten en andere enge ziektes, vind ik hem wel een beetje een dokter. Eens?   Lees verder…

Projectje vijver leeghalen

Als je een duur huis koopt, krijg je als het goed is ook waar voor je geld. Een mooie badkamer, een grote tuin, een carport, een gave werkstudio, de perfecte ruimte voor je droomkeuken, een mooie houten vloer en… juist, zeven vissen.

Toen we de eerste keer ons huis bezochten, gaf dat direct een goed gevoel. De sfeer, het licht: het voelde als thuis. De tuin maakte het thuis + een beetje. De druivenrank gaf je het idee dat je op vakantie was en die vijver had toch ook wel toegevoegde waarde. Hoeveel vissen er precies in zwommen, was niet geheel duidelijk: de vijver was nogal zwart. Maar hoeveel vissen het ook waren, ze zaten bij prijs in.   Lees verder…