Timehop

Januari is de maand van het bijkomen van alle feestdagen. En dat die wat saaier is, accepteer ik zonder problemen. Maar lieve februari, dat jij ook al zo saai bent dat trek ik echt niet. Mag ik een timehop naar maart?

Ik plog niet dagelijks. Mijn leven is namelijk heel saai. Zeker op dit moment. Mijn leven bestaat uit slapen, eten, werken en hond. Een beetje gechargeerd, maar daar komt het wel op neer. De nieuwe website vraagt veel tijd.

Ik vertrek om 06.40 van huis, klap in de trein mijn laptop open en om 17.45 klap ik hem op dezelfde plek weer dicht. Als ik mazzel heb staat thuis het eten klaar en laat ik daarvoor nog even snel de hond uit. Waar ik na het eten dan ook mijn handen weer aan vol heb, omdat hij me natuurlijk enorm gemist heeft overdag. Als ik mazzel heb en hij is rustig, ga ik nog even aan het werk. Althans… als Ferry boven aan het draaien is of aan het werk is. Anders kijken we samen een filmpje.

  Lees verder…

Mijn leven op dit moment

Mijn leven bestaat op dit moment voornamelijk uit twee dingen: hond & werken. Over het eerste heb ik genoeg verteld én ik heb genoeg foto’s de wereld ingegooid. Dan maar eens een blog over werk.

Ik liet het al eerder vallen in een aantal blogposts: er komt een nieuwe Vakantie.nl. En dan niet alleen een nieuwe lay-out, maar totaal anders. Natuurlijk ga ik hier niet alles verklappen over het nieuwe concept. Maar ik kan je wel vertellen waarom ik er zo vrolijk van word. En wat ik zoal deze weken doe. In elk geval me niet zo vervelen als de dame hierboven…

Ik heb drie voorliefdes als het aankomt op online marketing & redactie: SEO (zoekmachineoptimalisatie), nieuwsbriefmarketing en social media. Toen er een nieuw plan moest komen, zei mijn manager (die helaas een nieuwe baan heeft en de livegang niet meer meemaakt): “Maak niet alleen een plan dat winstgevend is, maar ook één waar jij blij van wordt!” Het was wat stoeien met het juiste business model, de cijfertjes, de techniek…. Maar voilà, eind augustus was daar het plan.

Sinds ik terug ben van vakantie gaan we in volle vaart vooruit. Er hoeven maar 600 teksten van 300 woorden geschreven te worden voor diverse categorieën. Daarnaast moeten nog zo’n 200 artikelen herschreven worden voor het nieuwe platform, inclusief beeld op het juiste formaat. Wat overigens ook bij die 600 categorieën moet en ik kan je vertellen: als je de hele dag naar zulke plaatjes kijkt, wil je het liefst (bijna) overal heen.   Lees verder…

Back to work

2,5 week lang deed ik niets anders dan met Boaz bezig zijn, eten, slapen en films kijken. Time for a change!

Laat ik allereerst zeggen dat ik er – op een paar momenten na dat ik met mijn handen in het haar zat en het toch pittiger was dan ik had verwacht – 300% van heb genoten. Aanvankelijk zou ik geen vrij kunnen nemen rondom zijn komst, maar door alle feestdagen lukte dat wel. Onbetaalbaar, want de puppy-periode gaat zo hard…

Van tevoren had ik bedacht wat ik wilde doen – ik noemde het al in een eerdere blog – maar ik kwam aan praktisch niets toe. En dat is voor dit bezige bijtje best uniek. Nog unieker is dat het me niets interesseerde: het was goed. En ik snap nu ook direct waarom een hond goed is voor je gezondheid. Mijn hoofd maakt het in elk geval direct leeg.

Maar… na 2,5 week was ik toch wel een beetje klaar met de vakantie. Waarom?   Lees verder…

Een warme douche voor iCentre Almere

Toegegeven: ik was vrijdag nog boos op ze, iCentre Almere. Maar na vandaag niets dan lof over deze winkel en de medewerkers.

Twee weken geleden trakteerde ik mezelf op een gloednieuwe iMac. Met eindelijk een vaste werkplek was het tijd voor 27inch. Sneller dan mijn steeds trager wordende MacBook. Dus met 32GB geheugen en een SSD-schijf. Een rib uit mijn lijf, maar oh wat een prachtding. Vrijdag ontving ik het goede bericht dat ik hem mocht ophalen. Als een kind zo blij…

Helaas, ik kwam van een koude kermis thuis: de computer startte niet op. Ik belde iCentre: “Ja, dan moet je even terugkomen met de iMac, waarschijnlijk iets mis gegaan met het geheugen.” Even? Weet je hoe groot dat ding is? Moet ik die weer in die doos gepropt krijgen, hoe? En hoe zit het met transportschade waar ik dan zelf verantwoordelijk voor ben. Ze vertelden me dat zij dat op zich namen en bevestigden dat per mail. En ik ging inpakken.

Om precies 17.55 uur was ik in de winkel. Dat was geen probleem, ze zouden langer blijven voor mij. Het euvel was snel gevonden, één geheugenkaartje. Ik vroeg waarom ze dat dan niet zelf checken, maar als je vanuit Timemachine wilt opstarten, is het niet handig als je hem eerst opgestart hebt (lang verhaal). Dan kost het daarna weer meer werk. En wanneer gaat het nu fout? (nu dus) Maar goed, ik ging naar huis met een werkende Mac. Die ik dus zelf nog met Timemachine moest installeren op een wat ingewikkelde manier. Maar goed, he was alive!   Lees verder…

Het nieuwe werken

“Zit je in de auto?”, vraagt mijn moeder. “Ja, ik moet even een boodschap in het centrum doen”, is mijn antwoord. “Moet je niet werken dan?”, vraagt mijn moeder verbaasd, het is immers woensdag. “Ja, ik werk thuis.” “Maar je zit in de auto…?”

Welkom bij het nieuwe werken: locatie-onafhankelijk en zelf je tijd indelen. Dat is in het kort hoe ze bij Sanoma, mijn werkgever, omgaan met het nieuwe werken. Waarbij het niet de bedoeling is dat je van 03.00 uur tot 05.00 uur werkt. Het is ook fijn als je bereikbaar bent voor je collega’s. Dus de stelregel is zo’n beetje 8 uur werken tussen 07.00 uur en 19.00 uur. Een regel die gebonden zat aan onze verhuizing van Amsterdam naar Hoofddorp en waar ik – en met mij menig collega – flink aan heb moeten wennen.

Ergens dit jaar hadden we een sessie met HR. Uit een stapel foto’s moest je er een kiezen die naar jouw idee bij het nieuwe werken paste. Ik koost het strand, want hey, daar mag ik nu toch werken. “Niet dat ik het snel doe, want het voelt toch een beetje als spijbelen”, vertelde ik tijdens die sessie. Een gevoel dat veel collega’s met me deelde. HR was duidelijk: “We zijn totaal niet bang dat mensen er een loopje mee nemen of te kort gaan werken. We zijn eerder bang dat mensen te hard werken.” Een half jaar na dato moet ik toegeven dat ze best een punt hadden.   Lees verder…