In 2010 mocht ik voor een persreis naar IJsland. Na de vulkaanuitbarsting kon men wel wat positieve reclame gebruiken. Vier dagen lang genoot ik van bijna alles. Alleen het walvisspotten viel tegen…
Tijd voor een herkansing in Plettenberg Bay vandaag. In tegenstelling tot de weerberichten was het droog én het water was kalm. Goed genoeg weer om uit te varen. Met Primatour-pilletjes, want zeeziekte is mij niet vreemd.
We hadden nog één kans op het spotten van een luipaard. In Addo Elephant National park. Dat in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden meer herbergt dan alleen olifanten. De hele big five namelijk.
Er staat zo’n 2.100 km op de teller als we hem ‘s morgens in Durban inleveren. Vanaf daar zullen we een 1,5 uur durende vlucht maken naar Port Elisabeth. Met British Airways die stiekem een groot deel van onze reis hebben betaald na ons annuleringsdebacle van vorig jaar. Dit keer liep alles op rolletjes en omdat we de vroege vlucht hadden (en om 04.30 de wekker al stond), stonden we om 10.00 uur al buiten de luchthaven.
Inclusief nieuwe auto. Dit keer geen 1.1 motor, maar 1.6. Jeuh, gewoon de bergen op. En dat kwam goed van pas in Addo Elephant National Park. Heuveltje op, heuveltje af. Lees verder…
Bijna in het holst van de nacht, 05.30 uur, gaat de wekker. Vandaag hebben we een lange dag te gaan…
Pas onze vierde dag, de eerste reisdag niet meegerekend, en nu al zoveel indrukken opgedaan. Zelfs ‘s nachts naar de wc gaan en omgeven worden door meer dan 20 impala’s hoort daarbij. Uniek! Een reis die nu al een topreis is en dat terwijl we nog maar net begonnen zijn.
Vandaag is het tijd om zelf wild te spotten. In Kruger. En daar hebben we een lange weg te gaan. Hoewel 230 km niet als veel klinkt, is dat het wel als je maar 40/50 km per uur mag en om de haverklap stopt omdat je weer wat hebt gespot.
Maar wat is dat spotten op jezelf gaaf! Het geeft een kick als je in de verte zelf die olifant ontdekt, zonder dat een gids je voor is. En ze mogen dan wat verder weg staan, dat maakt dat ik vandaag wel de foto’s kan maken die ik gisteren niet kon maken. Lees verder…
“Waarom ga je niet in de zomer naar Zuid-Afrika?” De vraag is me regelmatig gesteld. Maar we hebben nu al geen moment spijt van deze keuze.
Helemaal bewust was het niet gekozen. In verband met Ferry’s werk moeten we altijd al in november de periode doorgeven voor het jaar daarna. In de zomer draait Ferry extra voor zijn collega’s en daarna weg bevalt ons goed. Dus weer september. Want als je dan wat dichterbij zou willen, zou het ook nog prima weer zijn. Lees verder…
Veel slapen doe ik niet de eerste avond/nacht. Ik heb nog even contact met wat mensen in Nederland (zie vorige blog). En stiekem ben ik dan over mijn slaap heen. Het bed is een stuk kleiner dan we gewend zijn en Ferry blijft draaien. Toch word ik wakker met een dikke glimlach.
We zijn in Zuid-Afrika. De vakantie is echt begonnen en de zon schijnt. Ik schuif het gordijn open en zie eindelijk waar we gisteren aangekomen zijn. Inclusief hangmatten. En een zwembad. En zon. “Fer, wakker worden, ontbijten!” We zijn sneller gereed dan op een normale werkdag en besluiten nog wat foto’s te maken. Om via Instagram onze volgers mee te laten genieten (of jaloers te laten worden, sorry).